Grupa II Krasnoludki

PIĄTEK

Dzieci wymieniają jakie zwierzęta żyją na polu, w lesie, na łące

Dzieci układają na ich temat proste zdania, np.: Jeż ma kolce. Budzi się na wiosnę.

Dzielą wybrane nazwy zwierząt na sylaby.

 

Mieszkańcy lasu – rozmowa na temat obrazka.

Zabawa na powitanie.

Piórko.

Wypowiadanie skojarzeń związanych ze słowem piórko.

Zwrocenie uwagi na rożnice pomiędzy zwierzętami, ktore poruszają się po ziemi, a tymi, które fruwają.

Piórko.

Pokazujemy piorko. Pytamy, z czym się ono kojarzy. Następnie prosimy, aby dzieci wstały i poruszały się po sali tak jak ptaki, a następnie tak jak lisy. Pytamy, jakie są rożnice w sposobie poruszania się tych zwierząt.

 

• Karta pracy, cz. 2, nr 18.

Dzieci:

− oglądają obrazek, wypowiadają się na jego temat,

− podają nazwy zwierząt znajdujących się na obrazku,

− liczą zwierzęta poruszające się po ziemi i te, ktore fruwają,

− mowią, ktorych zwierząt jest więcej,

− rysują po szarej linii drogę sowy do dziupli.

 

• Zabawa ruchowa – Zebranie na polanie.

 

Dzieci siedzą z jednej strony sali. Są zwierzętami. Zapraszamy zwierzęta na zebranie, które odbędzie się na leśnej polanie. Wymieniamy kolejno nazwy zwierząt, np.: kos, jeleń, zając, lis, jeż, dzięcioł. Dzieci naśladują sposob poruszania się zwierząt, przemieszczają się na drugi koniec sali.

 

• Rozwiązywanie zagadek:

 

Kolorowy owad

z długimi skrzydłami.

Wygląda jak helikopter,

gdy fruwa nad łąkami. (ważka)

 

Rude futro, rudy ogon,

do tego spryt nie lada.

Po cichutku, pomalutku

do kurników się zakrada. (lis)

 

Dziobem w drzewo stuka,

gdy korników szuka. (dzięcioł)

 

Kopie długie korytarze,

choć nie widzi prawie wcale.

W futrze czarnym jak aksamit

prezentuje się wspaniale. (kret)

 

Na czerwonym pancerzyku

czarne kropki ma.

Chętnie zjada z kwiatów mszyce,

o uprawy dba. (biedronka).

 

Krótkie nóżki, długi ryjek

i kolce na grzbiecie.

Co to jest za leśne zwierzę

na pewno zgadniecie. (jeż)

 

Wskaż zwierz i jego cień.

• Zabawa tworcza – Opowieść.

Samodzielne wymyślanie opowiadania o wybranym przez dzieci mieszkańcu lasu, ilustrowanie jego przygód, nadawanie historii tytułu. Rozwijanie myślenia twórczego.

Proponujemy, aby dzieci wymyśliły opowiadanie o ulubionym zwierzęciu zamieszkującym środowisko leśne. Wspólnie ustalmy, jakie to będzie zwierzę. Rodzic wypowiada pierwsze zdanie, np. Pod wysokim dębem lis wykopał sobie norkę. Dzieci kontynuują

opowieść. Zapisujemy wypowiadane przez dzieci zdania. Na zakończenie odczytujemy całą historię. Dzieci nadają jej tytuł. Następnie wykonują ilustracje do opowiadania.

 

• Zabawa Spotkanie z sąsiadem – rozwijanie koordynacji słuchowo-wzrokowo-ruchowej.

Dzieci obrazują ustalonymi gestami tekst wiersza Bożeny Formy.

Dzieci:

Lisek w lesie mieszka, - miarowo klaszczą,

sąsiadów wielu ma. -  tupią nogami,

Sarny, dziki, wilki,  - obracają się wokoł siebie,

on wszystkich dobrze zna. -  miarowo klaszczą,

Na polu mieszka myszka, -  biegną w miejscu, stawiając drobne kroki,

sąsiadką jest chomika,  - zwracają się do osoby  stojącej obok, tworzą parę,

gdy z norki swej wychodzi, -  zamieniają się miejscami w parach,

to często go spotyka. -  podają sobie prawe ręce, wykonują gest witania się,

Sąsiadów mamy wielu, -  maszerują w dowolnych kierunkach bez potrącania się,

przechodzą obok nas, -  maszerują,

sąsiadem w domu i w przedszkolu  - podają sobie ręce w parach,

jest przecież każdy z was.  - maszerują w małych kołach wokoł siebie.

 

• Tunele kretów – rysowanie palcem na piasku.

Kret mieszka pod ziemią. Bardzo słabo widzi, dlatego rzadko można go spotkać na powierzchni ziemi.

Żyje samotnie. Nie zapada w sen zimowy. Drąży podziemne korytarze.

 Plastikowa taca, piasek (najlepiej kinestetyczny).

Ustawiamy na stole plastikową tacę, w ktorej znajduje się piasek. Dzieci rysują palcem na piasku korytarze kretów. Następnie usypują z piasku kopiec. Opowiadamy dzieciom ciekawostki o życiu kreta.

 

Ćwiczenia przy muzyce.

CZWARTEK.

 

• Tropimy niedźwiedzie –

Najbardziej znanym gatunkiem wśrod niedźwiedzi jest niedźwiedź brunatny. Jest duży i ciężki, ale mimo tego bardzo dobrze umie wspinać się na drzewa. Okres zimowy przesypiaw swoim domu, ktory nazywany jest gawrą. Lubi jeść ślimaki, jaja ptakow, jagody, dżdżownice, no i oczywiście miod.

Przygoda misia – słuchanie wiersza Iwony Fabiszewskiej

 

• Słuchanie wiersza Iwony Fabiszewskiej - Niedźwiedź i przedwiośnie.

 

Słonko jakoś mocniej grzeje, obudziło misia.

– Czy to wiosna już nadeszła? Jakoś ciepło dzisiaj.

Wyjdę z gawry i zobaczę, co się wokół dzieje.

Może znajdę trochę miodu… taką mam nadzieję.

Chodzi niedźwiedź, słucha, patrzy, gałązki ogląda.

– Może w dziupli miodek znajdę? – do środka zagląda.

– No cóż, misiu. Nie ma miodu… Jeszcze jest przedwiośnie.

Pszczoły siedzą jeszcze w ulu, jest w nim coraz głośniej.

 

• Rozmowa na temat wiersza.

Zadajemy pytania:

− Co obudziło niedźwiedzia?

− Dlaczego niedźwiedź postanowił wyjść z gawry?

− Gdzie niedźwiedź szukał miodu?

− Dlaczego niedźwiedź nie znalazł miodu?

 

• Porownywanie zdjęć przedstawiających niedźwiedzie.

Zdjęcia niedźwiedzia polarnego i niedźwiedzia brunatnego.

 Dzieci wymieniają podobieństwa i rożnice między nimi.

Niedźwiedź polarny ma białe futro, gdyż żyje na terenach pokrytych dużą warstwą śniegu. Trudno go więc zauważyć, dzięki czemu jest  bezpieczniejszy. Nie przeszkadza mu duży mróz, bo ma grubą, gęstą sierść. Potrafi doskonale pływać. Lubi to robić nawet w bardzo zimnej wodzie.

• Układanie z koł sylwety niedźwiedzia.

Dla każdego dziecka kolorowa kartka oraz 6 małych koł, jedno średnie i jedno duże kołko wycięte z białego papieru, kredki, klej.

Rodzic kładzie na stole kolorowe kartki oraz koła wycięte z papieru. Dzieci układają z koł na

kartkach postać niedźwiedzia. Następnie przyklejają koła i kolorują według własnych pomysłow.

Nadają niedźwiedziowi imię.

• Przedstawienie niedźwiedzi, których sylwety dzieci wykonały w pierwszej części dnia.

 

Dzieci  przedstawiają niedźwiedzia, wymieniając jego imię. Następnie

Nazywają  jego ulubione przysmaki.( miód, ryby, jagody,ślimaki, jajka) Mowią

np.: Mój niedźwiedź nazywa się Filuś. Najbardziej lubi jagody.

 

• Zabawy z niedźwiedziem – ćwiczenia artykulacyjne.

Sylwety niedźwiedzi wykonane przez dzieci.

Proponujemy dzieciom zabawy z niedźwiedziem.

Dzieci:

Niedźwiedź zjadł miod. -  kładą kartki przed sobą, oblizują wargi językiem: raz w jedną, raz w drugą stronę,

Niedźwiedź wyraża swoje  zadowolenie po zjedzeniu miodu. - cmokają, jednocześnie masując ręką brzuch,

Niedźwiedź usypia.  - kładą kartki z sylwetą niedźwiedzia na swoich dłoniach, kołyszą je i wymawiają głoskę aaaaaaa,

Niedźwiedź śpi. -  kładą się na dywanie, kartki układają obok siebie i naśladują chrapanie.

 

• Zabawa ruchowa ze śpiewem – Stary niedźwiedź mocno śpi.

Śpiewajmy piosenkę Stary niedźwiedź mocno śpi.

 

Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi.

My się go boimy, cichutko chodzimy. Jak się zbudzi, to nas zje. Jak się zbudzi, to nas zje.

Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi.

Druga godzina – niedźwiedź chrapie.

Trzecia godzina – niedźwiedź łapie!

Kiedy skończą wymawiać tekst, natychmiast kucają.

 

 Niedźwiadek i jego miód – zajęcia artystyczno-techniczne.

• Zapoznanie z tematem pracy.

• Przygotowanie do pracy.

Wyprawka, karta nr 10, brązowa bibuła, klej, nożyczki, naklejka z baryłką z miodem.

Dzieci przygotowują kartę pracy, brązową bibułę, klej, nożyczki.

• Samodzielne wykonanie prac przez dzieci według instrukcji .

Dzieci wypychają z karty zaznaczone konturem kształty niedźwiadka. Wyrywają małe kawałki brązowej bibuły i wyklejają nimi futro niedźwiedzia. Składają sylwetę niedźwiadka według instrukcji. Odnajdują wśrod naklejek baryłkę z miodem i naklejają między łapkami niedźwiadka.

• Nadanie imienia niedźwiadkowi.

 

• Zabawa pobudzająco-hamująca – Mrówki i niedźwiedzie.

Bębenek.

Dzieci maszerują w rytmie wystukiwanym na bębenku. Na sygnał  zamieniają się w mrowki lub niedźwiedzie.

Dzieci: dwa uderzenia w bębenek mrowki przemieszczają się po sali na czworakach, trzy uderzenia w bębenek niedźwiedzie przechodzą do pozycji stojącej i powoli, przenosząc ciężar z jednej nogi na drugą, idą przed siebie.

 

Zabawy na świeżym powietrzu

• Obserwowanie krajobrazu. Opisywanie spostrzeżeń.

Zwracamy uwagę na stosowanie w wypowiedziach określeń: na, przed, pod, w, obok, za.

 

 ŚRODA

 

• Źdźbła trawy – ćwiczenie manipulacyjno-oddechowe.

Biała kartka papieru dla każdego dziecka, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej muzyki.

Dzieci siedzą przy stole. Włączamy nagranie muzyki i dajemy białą kartę. Dzieci, w rytm muzyki, oddzierają od kartki najdłuższy, wąski pasek papieru – źdźbło trawy. Następnie, z pomocą, umieszczają paski papieru  jeden obok drugiego. Stają w pewnej odległości i dmuchają na paski z rożną siłą. Obserwują, jak źdźbła trawy są poruszane przez wiatr.

Nazwij domy zwierząt, podziel na sylaby nazwy zwierząt i ich domów.

Przygoda w garażu – słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller

 -  A tam tylko myszka mała.( książka strona 52-53)

 

– Dziadziu, a poczytasz mi bajkę o słoniu? – Ada przytaszczyła książeczkę i spojrzała na

dziadka tak przymilnie, że zgodził się natychmiast.

– Nie wiem tylko, gdzie ja posiałem okulary… – mruknął zmartwiony.

– Może zostawiłeś w garażu? – podpowiedział Olek, który na wieść o czytaniu przybiegł

z drugiego końca ogrodu.

– A wiesz, że to możliwe… – kiwnął głową dziadzio. – Zerknąłbyś, kochany, czy ich tam nie ma.

Olkowi nie trzeba było dwa razy tego powtarzać. Uwielbiał buszować po dziadkowym garażu

pełnym tajemniczych pudeł z różnymi narzędziami, śrubkami, drucikami i setką innych

„skarbów”. Oczywiście okulary leżały sobie spokojnie na stołku przy drzwiach. Wziął je zadowolony

i już miał wychodzić, gdy jego uwagę przykuł dziwny odgłos dochodzący z kąta. Jakby…

cichutkie piszczenie. Ostrożnie podszedł do stojącego tam kartonowego pudła i… odskoczył

jak oparzony. Za pudłem coś się poruszyło. Tego już było za wiele.

– Dziadku!!! – wrzasnął Olek i przerażony popędził do ogrodu. – Tam w kącie – dyszał – …

coś jest.

Nieustraszona ekipa natychmiast ruszyła do garażu. Dziadek podniósł wskazane przez

Olka pudło i roześmiał się serdecznie. Wciśnięta w kąt, patrzyła na nich… mała szara myszka,

dużo bardziej wystraszona niż Olek.

– A panienka czego tu szuka? – zapytał dziadzio, podkręcając wąsa. – Nie przypominam

sobie, abym zapraszał na podwieczorek.

Olek chciał pogłaskać myszkę, ale smyrgnęła mu spod ręki, wypadła z garażu i tyle ją widzieli.

– Szkoda, że uciekła – zmartwiła się Ada. – Moja koleżanka z przedszkola, Dominika, ma

w domu myszki, ale one mieszkają w akwarium i są łaciate.

– To była polna myszka – wyjaśnił dziadzio. – Gdy na dworze robi się zimno, myszy szukają

schronienia w szopach, spichlerzach, piwnicach. Nie da się ukryć, że przy okazji częstują się

wszystkim, co tam znajdą.

– A to łobuzy – uśmiechnął się Olek.

– Nie tylko one liczą na darmowy posiłek – wzruszył ramionami dziadek. – Gdybyśmy na

czas nie pozbierali z grządki naszych jarzynek, to na pewno zrobiłyby to za nas sarny i zające.

– Zajączki? – zachwyciła się Ada. – Czy mogłabym je zobaczyć?

– Niestety, to dzikie stworzenia – zaczął tłumaczyć dziadzio. – Kicają, gdzie im się podoba,

i wcale nie marzą o spotkaniu człowieka. Już prędzej można zobaczyć sarenki. Uwielbiają koniczynę,

którą nasz sąsiad, pan Antoni, uprawia z myślą o swoich królikach.

– Ma króliczki? – pisnęła Ada.

– Z tymi króliczkami jest trochę tak, jak z myszkami twojej koleżanki – uśmiechnął się dziadzio.

– Też są łaciate, mieszkają w klatce i trzeba dawać im jeść.

– Ja tam wolałbym być zającem i mieszkać w lesie, niż królikiem zamkniętym w klatce –

oświadczył Olek. – Powiedz, dziadziu, jakie jeszcze dzikie zwierzęta tu przychodzą?

– Kilka razy obserwowałem kuropatwy, raz udało mi się zobaczyć bażanta, kiedyś przebiegła

tuż obok mnie łasica – zaczął wyliczać dziadzio.

– A ja widziałam takie białe motylki i krecika – przypomniała sobie Ada.

– Ten motylek nazywa się bielinek kapustnik. Jak się łatwo domyślić, ulubionym przysmakiem

jego gąsienic są właśnie liście kapusty – westchnął dziadzio. – Co do krecika… także

wolałbym nie mieć go za sąsiada. Widzieliście te paskudne kopce na samym środku mojego pięknie przystrzyżonego trawnika?

– Obiad!!! – dobiegł z oddali głos babci.

– No i nie poczytaliśmy o słoniu… – załamał ręce dziadek.

– Nie szkodzi – uśmiechnęła się Ada. – Wolę oglądać żywe zwierzątka, nawet jeśli są trochę mniejsze od słonia.

 

• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

Zadajemy pytania:

− Dlaczego Olek się przestraszył?

− Skąd się wzięła polna myszka w garażu dziadka?

− Spróbujcie nazwać zwierzęta przedstawione na obrazkach.

 

Ćwiczenia dla dzieci Gumi miś:

 

 

 

•. Wesołe zabawy z myszkami – zajęcia matematyczne.

 

• Utrwalanie określeń dotyczących kierunkow.

Sylwety myszek wykonane przez dzieci, czarna kartka dla każdego dziecka.

Przed każdym dzieckiem kładziemy kartkę papieru. Dzieci układają na nich swoje myszki. Opowiadamy, a dzieci poruszają sylwetami myszek po kartkach zgodnie z jej treścią.

Pewna myszka zamieszkała w domu ludzi. Miała tam swoją norkę. Niestety, w domu tym mieszkał również kot. Myszka bała się kota. Pewnego dnia poczuła głód i postanowiła wybrać się na poszukiwanie jedzenia. Cicho poruszała się do przodu i czujnie rozglądała się dookoła.W pewnym momencie usłyszała szmer. Szybko się cofnęła. Kiedy znów zrobiło się cicho, stwierdziła, że lepiej nie iść dalej do przodu. Skręciła w bok. Bezszelestnie posuwała się dalej, aż tu nagle zobaczyła kota. Z przerażenia podskoczyła do góry i zawołała: – Pi, pi, pi. Kot z uwagą przyglądał się spadającej w dół myszce. Kiedy znalazła się na podłodze, delikatnie dotknął jej swoją łapką, a potem poszedł dalej. Myszka odetchnęła z ulgą.

 

• Utrwalanie określeń dotyczących położenia przedmiotów w przestrzeni.

Sylwety myszek wykonane przez dzieci.

Proponujemy dzieciom, aby pokazały myszkom pokój.

Dzieci układają myszki zgodnie z poleceniem : na krześle, pod stołem, przed szafką, na połce – za samochodem, obok okna, w szafce.

Następnie  pytamy, co podobało się myszkom w sali najbardziej i dlaczego.

 

• Utrwalenie pojęcia para.

Prosimy, aby dzieci ustawiły wszystkie myszki parami, czyli tak, jak dzieci ustawiają się przed wyjściem na dwor.

Następnie dzieci stają przed myszeką i powtarzają razem z  rymowankę:

     Myszki stoją parami. Świetnie bawią się z nami.

Mowią rymowankę samodzielnie, dwa razy: głośno i cicho.

 

• Dopełnianie do pięciu.

Pięć obręczy , sylwety myszek wykonane przez dzieci.

 Dzieci wkładają swoje myszki do obręczy . Wyjaśniamy dzieciom, że myszka zaprasza koleżanki do swojej norki. Jej norka jest jednak mała, więc wszystkich myszek razem może być tylko pięć. Dzieci dokładają do obręczy odpowiednią liczbę myszek.

 

• Pożegnanie z myszkami.

Sylwety myszek wykonane przez dzieci.

Dzieci biorą do rąk swoje myszki. Wspolnie  wypowiadają słowa:

       Teraz już się żegnamy.

     Dobrze było bawić się z wami.

Odkładają myszki we wskazane  miejsce.

 

Karta pracy cz.2 strona 26

 

Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa bieżna – Bociany wracają.

Wyznaczamy linie – startu i mety.

Na sygnał  przebiegają z rozpostartymi ramionami z linii startu na linię mety.

Tam przykucają –   miejsca w gniazdach. Zabawę powtarzamy kilka razy.

 

• Opisywanie przedmiotow lub roślin znajdujących się w ogrodzie.

Prosimy, aby dzieci wybrały jedną rzecz lub roślinę, która znajduje się na terenie ogrodu i podoba się im najbardziej. Następnie dzieci kolejno opisują ten przedmiot (tę roślinę).

 

• Wykonanie sylwety myszki z papieru.

Dla każdego dziecka biała lub szara kartka papieru, czarny flamaster.

Zachęcamy dzieci do samodzielnego wykonania sylwety myszki. Dzieci przerywają  białą kartkę  z węższej strony tak, aby zwisał z niej pasek papieru. Nie odrywają paska od kartki. Zawijają pasek na palcu, dzięki czemu przybiera on kształt spirali. Pozostałą część kartki zwijają w kulkę. Układają myszkę na stole i flamastrem dorysowują jej oczy.

 

Mysz zamieszkuje pola, łąki i lasy. Zimą nie śpi, tylko gromadzi zapasy. Często chroni się przed zimnem w stogach siana lub w stodołach. Bardzo chętnie wchodzi wtedy do domów ludzi. Wiosną, kiedy łatwiej jest o pożywienie, wraca na pola. Jest wszystkożerna, to znaczy każdy pokarm jej smakuje.

• Zabawa ruchowa – Kto się boi myszy?

Trojkąt, obrazek lub zdjęcie myszy.

Dzieci biegają w rytmie wygrywanym na trójkącie lub przy dowolnej piosence. Podczas przerwy w grze pokazujmy obrazek myszy. Dzieci zatrzymują się i robią miny zgodne z uczuciami, jakie wywołuje u nich widok tego zwierzęcia. Odgadujemy emocje dzieci i robimy zdjęcia – naśladuje ruchy wykonywane podczas fotografowania.

 

• Powtarzanie wypowiedzianego przez rodzica zdania z rożną intonacją głosu.

Wypowiadamy rytmicznie, klaszcząc jednocześnie w dłonie, zdanie:

Myszka mała kota się bała.

Dzieci powtarzają to samo zdanie, uderzając rytmicznie dłońmi o kolana. Następnie wypowiadają je ponownie z rożną intonacją głosu, np.: z radością, ze smutkiem.

Domy zwierząt – praca z obrazkiem.

• Zabawa na powitanie.

Witamy się słowami:

 Dziś za oknem słońce świeci (lub Chociaż słonko dziś nie świeci), witam pięknie wszystkie dzieci i w geście powitania macha ręką. Dzieci odpowiadają tym samym gestem.

• Rozwiązywanie zagadki.

Obrazki przedstawiające kopiec i norę (można wykorzystać obrazki z kart pracy, cz. 2, nr 17,

Cztery ściany, okna, drzwi.

O czym myślę? Powiedz mi. (dom)

 

Pytamy dzieci, co znaczy słowo dom. Wyjaśniamy, że zwierzęta, tak jak ludzie, mieszkają w określonym miejscu. Pytamy, jakie domy zwierząt znają dzieci. Pokazuje obrazki przedstawiające kopiec i norę.

Wyjaśniamy, co to jest nora.

Prosimy, aby dzieci jeszcze raz przyjrzały się dokładnie obrazkowi przedstawiającemu zwierzęcą norę i wyjaśniły znaczenie słowa nora. Uzupełnia wypowiedzi dzieci. Następnie pytamy, jakie znają zwierzęta, ktore mieszkają w norze i po co jest ona zwierzętom potrzebna.

Nora to miejsce pod ziemią, w którym może schronić się zwierzę. Czasem zdarza się, że nora wykopana przez jedno zwierzę, np. borsuka, jest wykorzystywana przez lisa. wyjaśniamy, co to jest kopiec.

Dzieci przyglądają się obrazkowi przedstawiającemu kopiec. Starają się wyjaśnić znaczenie słowa kopiec.

Kopiec to grudy ziemi, ktore kret wyrzuca na zewnątrz, kopiąc podziemne korytarze. Stanowią one jakby sufit jego domu. Pod każdym kopcem znajduje się wejście do krecich tuneli.

 

• Karta pracy, z. 2, nr 17.

Dzieci:

− rysują po liniach – od obrazków zwierząt do ich domków, używając kredek w rożnych kolorach,

− nazywają miejsca, w których mieszkają przedstawione na obrazkach zwierzęta

(kopiec, nora, staw),

− nazywają zwierzęta, ktore są na obrazkach; dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby),

− naśladują ruchy tych zwierząt.

 

• Ćwiczenie oddechowe połączone z mówieniem.

Dzieci zajmują miejsca w dowolnych miejscach,

Nabierają powietrze nosem, następnie wypuszczają je i rownocześnie wypowiadają zdania:

Chomik lubi ziarna.

Lis biegnie do lasu.

Myszka mieszka w norce.

 

• Rozwijanie umiejętności rachunkowych. Stosowanie pojęć: mniej, więcej, tyle samo.

Sylwety marchewek wycięte z papieru kolorowego, kartoniki z rożną liczbą narysowanych koł (od 1 do 5), taca.

 Układamy na tacy sylwety marchewek wycięte z papieru kolorowego. Pokazujemy dzieciom kolejno kartoniki z rożną liczbą koł. Dzieci liczą je, wyjmują z tacy taką samą liczbę sylwet marchewek i układają na stole jedną obok drugiej. Pokazujemy kolejny kartonik. Dzieci ponownie liczą koła i określają, czy jest ich mniej, czy więcej, czy tyle samo co sylwet marchewek.

 

Zabawy na świeżym powietrzu

• Rysowanie kolorową kredą rożnego rodzaju linii. Chodzenie po liniach stopa za stopą.

Kolorowa kreda.

Dzieci rysują kredą rożne linie, np.: faliste, proste, zygzaki. Następnie chodzą po liniach stopa za stopą.

Wskazują linię, po ktorej najłatwiej się chodziło.

• Obserwowanie przyrody.

Dzieci spacerują po ogrodzie. Obserwują rośliny szczególną uwagę zwracają na pojawiające się na gałęziach pączki.

 

 

 

 

 

 PIĄTEK

 

Oznaki wiosny – film edukacyjny

 

Rozmowa na temat cech charakterystycznych pory roku – wiosny

 

• Zabawa z zastosowaniem wiersza Bożeny Formy -  Wiosna.

Muzyka relaksacyjna

 

Rodzic zajmuje miejsce za plecami  siedzącego z przodu dziecka, i wykonuje masażyk na jego plecach.

Wiosna:

Rozsiewa kwiaty na łące,  - delikatnie dotykajmy plecow  w rożnych miejscach, opuszkami palcow,

prosi o promyki słońce,  - wykonująmy ruchy koliste całymi dłońmi,

maluje na zielono liście na drzewach  - rysujemy kontury liści,

i słucha, jak pięknie skowronek śpiewa. - zbliżamy dłonie do uszu, naśladując nasłuchiwanie,

Na miękkiej trawie usiądzie czasami -  delikatnie uciskamy ramiona,

i śpiewa wesoło z przedszkolakami.  - delikatnie uderzmy zaciśniętymi pięściami w plecy.

Zamieniamy się miejscami.

 

Pasie gniazda – zajęcia matematyczne.

 

Torba, kolorowe sztuczne piorka, styropianowe jajka rożnej wielkości.

Dziecko, nie wyjmując przedmiotu z torby, probuje określić, co trzyma w ręce. Następnie rodzic wyjmuje różnokolorowe piorka oraz styropianowe jajka rożnej wielkości. Pytamy dzieci, czy wiedzą, do jakich zwierząt mogą należeć te przedmioty. Potem  prosmyi je, aby uważnie obejrzały i dotknęły piorka i jajka.

 

Zestaw ćwiczeń ruchowych.

Trojkąt, obręcz dla  dziecka, sztuczne piorko, skakanki.

• Ćwiczenie na rozgrzewkę – Słuchamy kukułki.

Dzieci nasłuchują, ile razy rodzic zakuka. Następnie tyle samo razy wykonują ustalone  ćwiczenia,

np.: przysiad z wyprostowanymi rękami, podskok obunoż.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa – Ptaki wracają.

Dzieci biegają w jednym kierunku, w rytmie uderzeń w trojkąt. Podczas przerwy w grze zatrzymują się, wyciągają ręce do gory i delikatnie nimi machają.

• Ćwiczenie z elementem skłonu – Ptaki budują gniazda.

Dzieci są ptakami. Otrzymują  po jednej małej obręczy (jednym gniazdku). Ustawiają się w rozsypce i kładą obręcze przed sobą. Stają przed nimi w rozkroku i budują gniazda, wykonują skłon: raz do jednej nogi, raz do drugiej – naśladując wkładanie patyczkow do obręczy. Następnie dzieci maszerują  i wkładają obręcze na rękę.

• Ćwiczenie rownoważne – Pisklęta rosną.

Dzieci maszerują po sali. Na zawołanie: Pisklęta rosną! – zatrzymują się i wykonują przysiad. Powoli prostują się i wspinają się na palce.

• Ćwiczenie z elementem skoku – Do gniazda.

Układamy na podłodze z 3  skakanek duże koło – gniazdo. Dzieci swobodnie biegają

po sali w jednym kierunku. Na zawołanie: Do gniazda! – stają przed skakanką i wykonują skok obunoż – wskakują do koła.

• Ćwiczenie uspokajające – Relaks z piórkiem.

Dzieci leżą na plecach, kładą piorko na klatce piersiowej – wykonują wdech nosem, wydech ustami.

 

• Wspolne układanie opowiadania o kukułce.

 Rozwijanie myślenia tworczego.

Kartka dużego formatu, kredki.

Dzieci siedzą na dywanie rodzic proponuje wspolne ułożenie opowiadania o kukułce. Mowi pierwsze zdanie, np. W pewnym lesie zakukała kukułka. Dzieci kontynuują opowieść, wypowiadając po jednym zdaniu. Prubujemy rysować uproszczone ilustracje. Następnie powtarzamy opowiadanie, zawieszając głos tak, aby dzieci dopowiadały informacje. W razie potrzeby wskazujemy narysowany wcześniej element. Na koniec dzieci nadają bajce tytuł. Wykonują ilustracje do bajki – kolorują kontury  wykonane wcześniej .

 

• Wysłuchanie wiersza Iwony Roży Salach

 -  Motyle… A ile? Tyle!

Tyle, że nikt ich nie zliczy,

nawet ten, co długo ćwiczy.

Jeden żółty jak kwiat na łące.

Drugi biały jak chustka w twej rączce.

Trzeci – czerwony jak w polu maki.

A czwarty – nakrapiany taki.

Motyle… A ile? Tyle!

 

• Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.

Pytamy dzieci:

− O jakich owadach była mowa w wierszu?

− Ile było motyli i jak one wyglądały?

 

• Część plastyczna – Pierwszy motyl.

 

CZWARTEK.

Ćwiczenia dla dzieci:

 

 

 

Ptaki i ich domy – zabawa dydaktyczna.

• Powitanie zabawą paluszkową z wykorzystaniem rymowanki Krzysztofa Sąsiadka Ćwir,ćwir.

 - prosimy dzieci o naśladowanie ruchow.

 

Recytujemy wierszyk, zbliżamy palce obu dłoni, tworząc dziobki, i jednocześnie zbliżamy do siebie obie dłonie.

Następnie zahaczamy kciuk lewej dłoni o kciuk prawej dłoni, rozprostowujemy palce, unosimy dłonie w gorę i poruszamy palcami.

Powtarzamy zabawę kilka razy.

       Ćwir, ćwir, ćwir ćwir ptaszki śpiewają.

       Fyr-fyr, fyr-fyr  ptaszki fruwają..

 

Wymieniamy nazwy ptaków przylatujących na wiosnę: kukułka, jaskółka bocian, skowronek, jerzyk, żuraw.

Dzieci:

− słuchają nazw ptakow, ktore przylatują do Polski na wiosnę,

− dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby).

Pytamy dzieci, czy wiedzą, gdzie mieszkają ptaki, jak budują swoje gniazda.

 

• Zabawa ruchowa - Ptaki śpiewają.

Wyznaczamy linię startu, na ktorej  ustawiają się dzieci. Stajemy naprzeciwko nich, na drugim końcu pokoju.

Naśladujemy odgłos wydawany przez wybranego ptaka, np. kukułkę.

Dzieci liczą głośno, ile razy zakukamy, po czym wykonują tyle samo krokow.

 

Wykonaj zadanie i pokoloruj.

 

Bajka dla dzieci.

Przygód kilka wróbla Ćwirka.

 

 

 

 

 Zabawy na świeżym powietrzu

• Obserwowanie zachowania owadow w ogrodzie.

 Wspolnie wypatrujemy owadow, np.: muszek i motyli. Co pewien czas przystajemy i   wsłuchujemy się w dobiegające dźwięki, np. bzyczenie much

 Dzieci z pomocą, rozpoznają dźwięki i probują je nazywać.

Podczas spaceru  można dodatkowo polecić dzieciom układanie dla ptakow, blisko drzew i krzewow, cienkich gałązek i skrawków szmatek jako budulca na ich gniazda.