Grupa II Krasnoludki

Zwierzęta naszych pól i lasów.

Z wizytą u niedźwiedzia.

data: 15 kwietnia 2021

CZWARTEK.

• Tropimy niedźwiedzie –

Najbardziej znanym gatunkiem wśrod niedźwiedzi jest niedźwiedź brunatny. Jest duży i ciężki, ale mimo tego bardzo dobrze umie wspinać się na drzewa. Okres zimowy przesypiaw swoim domu, ktory nazywany jest gawrą. Lubi jeść ślimaki, jaja ptakow, jagody, dżdżownice, no i oczywiście miod.

Przygoda misia – słuchanie wiersza Iwony Fabiszewskiej

• Słuchanie wiersza Iwony Fabiszewskiej - Niedźwiedź i przedwiośnie.

Słonko jakoś mocniej grzeje, obudziło misia.

– Czy to wiosna już nadeszła? Jakoś ciepło dzisiaj.

Wyjdę z gawry i zobaczę, co się wokół dzieje.

Może znajdę trochę miodu… taką mam nadzieję.

Chodzi niedźwiedź, słucha, patrzy, gałązki ogląda.

– Może w dziupli miodek znajdę? – do środka zagląda.

– No cóż, misiu. Nie ma miodu… Jeszcze jest przedwiośnie.

Pszczoły siedzą jeszcze w ulu, jest w nim coraz głośniej.

• Rozmowa na temat wiersza.

Zadajemy pytania:

− Co obudziło niedźwiedzia?

− Dlaczego niedźwiedź postanowił wyjść z gawry?

− Gdzie niedźwiedź szukał miodu?

− Dlaczego niedźwiedź nie znalazł miodu?

• Porownywanie zdjęć przedstawiających niedźwiedzie.

Zdjęcia niedźwiedzia polarnego i niedźwiedzia brunatnego.

Dzieci wymieniają podobieństwa i rożnice między nimi.

Niedźwiedź polarny ma białe futro, gdyż żyje na terenach pokrytych dużą warstwą śniegu. Trudno go więc zauważyć, dzięki czemu jest bezpieczniejszy. Nie przeszkadza mu duży mróz, bo ma grubą, gęstą sierść. Potrafi doskonale pływać. Lubi to robić nawet w bardzo zimnej wodzie.

• Układanie z koł sylwety niedźwiedzia.

Dla każdego dziecka kolorowa kartka oraz 6 małych koł, jedno średnie i jedno duże kołko wycięte z białego papieru, kredki, klej.

Rodzic kładzie na stole kolorowe kartki oraz koła wycięte z papieru. Dzieci układają z koł na

kartkach postać niedźwiedzia. Następnie przyklejają koła i kolorują według własnych pomysłow.

Nadają niedźwiedziowi imię.

• Przedstawienie niedźwiedzi, których sylwety dzieci wykonały w pierwszej części dnia.

Dzieci przedstawiają niedźwiedzia, wymieniając jego imię. Następnie

Nazywają jego ulubione przysmaki.( miód, ryby, jagody,ślimaki, jajka) Mowią

np.: Mój niedźwiedź nazywa się Filuś. Najbardziej lubi jagody.

• Zabawy z niedźwiedziem – ćwiczenia artykulacyjne.

Sylwety niedźwiedzi wykonane przez dzieci.

Proponujemy dzieciom zabawy z niedźwiedziem.

Dzieci:

Niedźwiedź zjadł miod. - kładą kartki przed sobą, oblizują wargi językiem: raz w jedną, raz w drugą stronę,

Niedźwiedź wyraża swoje zadowolenie po zjedzeniu miodu. - cmokają, jednocześnie masując ręką brzuch,

Niedźwiedź usypia. - kładą kartki z sylwetą niedźwiedzia na swoich dłoniach, kołyszą je i wymawiają głoskę aaaaaaa,

Niedźwiedź śpi. - kładą się na dywanie, kartki układają obok siebie i naśladują chrapanie.

• Zabawa ruchowa ze śpiewem – Stary niedźwiedź mocno śpi.

Śpiewajmy piosenkę Stary niedźwiedź mocno śpi.

Stary niedźwiedź mocno śpi, stary niedźwiedź mocno śpi.

My się go boimy, cichutko chodzimy. Jak się zbudzi, to nas zje. Jak się zbudzi, to nas zje.

Pierwsza godzina – niedźwiedź śpi.

Druga godzina – niedźwiedź chrapie.

Trzecia godzina – niedźwiedź łapie!

Kiedy skończą wymawiać tekst, natychmiast kucają.

Niedźwiadek i jego miód – zajęcia artystyczno-techniczne.

• Zapoznanie z tematem pracy.

• Przygotowanie do pracy.

Wyprawka, karta nr 10, brązowa bibuła, klej, nożyczki, naklejka z baryłką z miodem.

Dzieci przygotowują kartę pracy, brązową bibułę, klej, nożyczki.

• Samodzielne wykonanie prac przez dzieci według instrukcji .

Dzieci wypychają z karty zaznaczone konturem kształty niedźwiadka. Wyrywają małe kawałki brązowej bibuły i wyklejają nimi futro niedźwiedzia. Składają sylwetę niedźwiadka według instrukcji. Odnajdują wśrod naklejek baryłkę z miodem i naklejają między łapkami niedźwiadka.

• Nadanie imienia niedźwiadkowi.

• Zabawa pobudzająco-hamująca – Mrówki i niedźwiedzie.

Bębenek.

Dzieci maszerują w rytmie wystukiwanym na bębenku. Na sygnał zamieniają się w mrowki lub niedźwiedzie.

Dzieci: dwa uderzenia w bębenek mrowki przemieszczają się po sali na czworakach, trzy uderzenia w bębenek niedźwiedzie przechodzą do pozycji stojącej i powoli, przenosząc ciężar z jednej nogi na drugą, idą przed siebie.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Obserwowanie krajobrazu. Opisywanie spostrzeżeń.

Zwracamy uwagę na stosowanie w wypowiedziach określeń: na, przed, pod, w, obok, za.

Zwierzęta naszych pól i lasów.

Jakie zwierzęta spotykamy na polu.

data: 14 kwietnia 2021

ŚRODA

• Źdźbła trawy – ćwiczenie manipulacyjno-oddechowe.

Biała kartka papieru dla każdego dziecka, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej muzyki.

Dzieci siedzą przy stole. Włączamy nagranie muzyki i dajemy białą kartę. Dzieci, w rytm muzyki, oddzierają od kartki najdłuższy, wąski pasek papieru – źdźbło trawy. Następnie, z pomocą, umieszczają paski papieru jeden obok drugiego. Stają w pewnej odległości i dmuchają na paski z rożną siłą. Obserwują, jak źdźbła trawy są poruszane przez wiatr.

Nazwij domy zwierząt, podziel na sylaby nazwy zwierząt i ich domów.

Przygoda w garażu – słuchanie opowiadania Ewy Stadtmüller

- A tam tylko myszka mała.( książka strona 52-53)

– Dziadziu, a poczytasz mi bajkę o słoniu? – Ada przytaszczyła książeczkę i spojrzała na

dziadka tak przymilnie, że zgodził się natychmiast.

– Nie wiem tylko, gdzie ja posiałem okulary… – mruknął zmartwiony.

– Może zostawiłeś w garażu? – podpowiedział Olek, który na wieść o czytaniu przybiegł

z drugiego końca ogrodu.

– A wiesz, że to możliwe… – kiwnął głową dziadzio. – Zerknąłbyś, kochany, czy ich tam nie ma.

Olkowi nie trzeba było dwa razy tego powtarzać. Uwielbiał buszować po dziadkowym garażu

pełnym tajemniczych pudeł z różnymi narzędziami, śrubkami, drucikami i setką innych

„skarbów”. Oczywiście okulary leżały sobie spokojnie na stołku przy drzwiach. Wziął je zadowolony

i już miał wychodzić, gdy jego uwagę przykuł dziwny odgłos dochodzący z kąta. Jakby…

cichutkie piszczenie. Ostrożnie podszedł do stojącego tam kartonowego pudła i… odskoczył

jak oparzony. Za pudłem coś się poruszyło. Tego już było za wiele.

– Dziadku!!! – wrzasnął Olek i przerażony popędził do ogrodu. – Tam w kącie – dyszał – …

coś jest.

Nieustraszona ekipa natychmiast ruszyła do garażu. Dziadek podniósł wskazane przez

Olka pudło i roześmiał się serdecznie. Wciśnięta w kąt, patrzyła na nich… mała szara myszka,

dużo bardziej wystraszona niż Olek.

– A panienka czego tu szuka? – zapytał dziadzio, podkręcając wąsa. – Nie przypominam

sobie, abym zapraszał na podwieczorek.

Olek chciał pogłaskać myszkę, ale smyrgnęła mu spod ręki, wypadła z garażu i tyle ją widzieli.

– Szkoda, że uciekła – zmartwiła się Ada. – Moja koleżanka z przedszkola, Dominika, ma

w domu myszki, ale one mieszkają w akwarium i są łaciate.

– To była polna myszka – wyjaśnił dziadzio. – Gdy na dworze robi się zimno, myszy szukają

schronienia w szopach, spichlerzach, piwnicach. Nie da się ukryć, że przy okazji częstują się

wszystkim, co tam znajdą.

– A to łobuzy – uśmiechnął się Olek.

– Nie tylko one liczą na darmowy posiłek – wzruszył ramionami dziadek. – Gdybyśmy na

czas nie pozbierali z grządki naszych jarzynek, to na pewno zrobiłyby to za nas sarny i zające.

– Zajączki? – zachwyciła się Ada. – Czy mogłabym je zobaczyć?

– Niestety, to dzikie stworzenia – zaczął tłumaczyć dziadzio. – Kicają, gdzie im się podoba,

i wcale nie marzą o spotkaniu człowieka. Już prędzej można zobaczyć sarenki. Uwielbiają koniczynę,

którą nasz sąsiad, pan Antoni, uprawia z myślą o swoich królikach.

– Ma króliczki? – pisnęła Ada.

– Z tymi króliczkami jest trochę tak, jak z myszkami twojej koleżanki – uśmiechnął się dziadzio.

– Też są łaciate, mieszkają w klatce i trzeba dawać im jeść.

– Ja tam wolałbym być zającem i mieszkać w lesie, niż królikiem zamkniętym w klatce –

oświadczył Olek. – Powiedz, dziadziu, jakie jeszcze dzikie zwierzęta tu przychodzą?

– Kilka razy obserwowałem kuropatwy, raz udało mi się zobaczyć bażanta, kiedyś przebiegła

tuż obok mnie łasica – zaczął wyliczać dziadzio.

– A ja widziałam takie białe motylki i krecika – przypomniała sobie Ada.

– Ten motylek nazywa się bielinek kapustnik. Jak się łatwo domyślić, ulubionym przysmakiem

jego gąsienic są właśnie liście kapusty – westchnął dziadzio. – Co do krecika… także

wolałbym nie mieć go za sąsiada. Widzieliście te paskudne kopce na samym środku mojego pięknie przystrzyżonego trawnika?

– Obiad!!! – dobiegł z oddali głos babci.

– No i nie poczytaliśmy o słoniu… – załamał ręce dziadek.

– Nie szkodzi – uśmiechnęła się Ada. – Wolę oglądać żywe zwierzątka, nawet jeśli są trochę mniejsze od słonia.

• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

Zadajemy pytania:

− Dlaczego Olek się przestraszył?

− Skąd się wzięła polna myszka w garażu dziadka?

− Spróbujcie nazwać zwierzęta przedstawione na obrazkach.

Ćwiczenia dla dzieci Gumi miś:

•. Wesołe zabawy z myszkami – zajęcia matematyczne.

• Utrwalanie określeń dotyczących kierunkow.

Sylwety myszek wykonane przez dzieci, czarna kartka dla każdego dziecka.

Przed każdym dzieckiem kładziemy kartkę papieru. Dzieci układają na nich swoje myszki. Opowiadamy, a dzieci poruszają sylwetami myszek po kartkach zgodnie z jej treścią.

Pewna myszka zamieszkała w domu ludzi. Miała tam swoją norkę. Niestety, w domu tym mieszkał również kot. Myszka bała się kota. Pewnego dnia poczuła głód i postanowiła wybrać się na poszukiwanie jedzenia. Cicho poruszała się do przodu i czujnie rozglądała się dookoła.W pewnym momencie usłyszała szmer. Szybko się cofnęła. Kiedy znów zrobiło się cicho, stwierdziła, że lepiej nie iść dalej do przodu. Skręciła w bok. Bezszelestnie posuwała się dalej, aż tu nagle zobaczyła kota. Z przerażenia podskoczyła do góry i zawołała: – Pi, pi, pi. Kot z uwagą przyglądał się spadającej w dół myszce. Kiedy znalazła się na podłodze, delikatnie dotknął jej swoją łapką, a potem poszedł dalej. Myszka odetchnęła z ulgą.

• Utrwalanie określeń dotyczących położenia przedmiotów w przestrzeni.

Sylwety myszek wykonane przez dzieci.

Proponujemy dzieciom, aby pokazały myszkom pokój.

Dzieci układają myszki zgodnie z poleceniem : na krześle, pod stołem, przed szafką, na połce – za samochodem, obok okna, w szafce.

Następnie pytamy, co podobało się myszkom w sali najbardziej i dlaczego.

• Utrwalenie pojęcia para.

Prosimy, aby dzieci ustawiły wszystkie myszki parami, czyli tak, jak dzieci ustawiają się przed wyjściem na dwor.

Następnie dzieci stają przed myszeką i powtarzają razem z rymowankę:

Myszki stoją parami. Świetnie bawią się z nami.

Mowią rymowankę samodzielnie, dwa razy: głośno i cicho.

• Dopełnianie do pięciu.

Pięć obręczy , sylwety myszek wykonane przez dzieci.

Dzieci wkładają swoje myszki do obręczy . Wyjaśniamy dzieciom, że myszka zaprasza koleżanki do swojej norki. Jej norka jest jednak mała, więc wszystkich myszek razem może być tylko pięć. Dzieci dokładają do obręczy odpowiednią liczbę myszek.

• Pożegnanie z myszkami.

Sylwety myszek wykonane przez dzieci.

Dzieci biorą do rąk swoje myszki. Wspolnie wypowiadają słowa:

Teraz już się żegnamy.

Dobrze było bawić się z wami.

Odkładają myszki we wskazane miejsce.

Karta pracy cz.2 strona 26

Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa bieżna – Bociany wracają.

Wyznaczamy linie – startu i mety.

Na sygnał przebiegają z rozpostartymi ramionami z linii startu na linię mety.

Tam przykucają – miejsca w gniazdach. Zabawę powtarzamy kilka razy.

• Opisywanie przedmiotow lub roślin znajdujących się w ogrodzie.

Prosimy, aby dzieci wybrały jedną rzecz lub roślinę, która znajduje się na terenie ogrodu i podoba się im najbardziej. Następnie dzieci kolejno opisują ten przedmiot (tę roślinę).

Zwierzęta naszych pól i lasów.

Gdzie mieszkają zwierzęta

data: 13 kwietnia 2021

• Wykonanie sylwety myszki z papieru.

Dla każdego dziecka biała lub szara kartka papieru, czarny flamaster.

Zachęcamy dzieci do samodzielnego wykonania sylwety myszki. Dzieci przerywają białą kartkę z węższej strony tak, aby zwisał z niej pasek papieru. Nie odrywają paska od kartki. Zawijają pasek na palcu, dzięki czemu przybiera on kształt spirali. Pozostałą część kartki zwijają w kulkę. Układają myszkę na stole i flamastrem dorysowują jej oczy.

Mysz zamieszkuje pola, łąki i lasy. Zimą nie śpi, tylko gromadzi zapasy. Często chroni się przed zimnem w stogach siana lub w stodołach. Bardzo chętnie wchodzi wtedy do domów ludzi. Wiosną, kiedy łatwiej jest o pożywienie, wraca na pola. Jest wszystkożerna, to znaczy każdy pokarm jej smakuje.

• Zabawa ruchowa – Kto się boi myszy?

Trojkąt, obrazek lub zdjęcie myszy.

Dzieci biegają w rytmie wygrywanym na trójkącie lub przy dowolnej piosence. Podczas przerwy w grze pokazujmy obrazek myszy. Dzieci zatrzymują się i robią miny zgodne z uczuciami, jakie wywołuje u nich widok tego zwierzęcia. Odgadujemy emocje dzieci i robimy zdjęcia – naśladuje ruchy wykonywane podczas fotografowania.

• Powtarzanie wypowiedzianego przez rodzica zdania z rożną intonacją głosu.

Wypowiadamy rytmicznie, klaszcząc jednocześnie w dłonie, zdanie:

Myszka mała kota się bała.

Dzieci powtarzają to samo zdanie, uderzając rytmicznie dłońmi o kolana. Następnie wypowiadają je ponownie z rożną intonacją głosu, np.: z radością, ze smutkiem.

Domy zwierząt – praca z obrazkiem.

• Zabawa na powitanie.

Witamy się słowami:

Dziś za oknem słońce świeci (lub Chociaż słonko dziś nie świeci), witam pięknie wszystkie dzieci i w geście powitania macha ręką. Dzieci odpowiadają tym samym gestem.

• Rozwiązywanie zagadki.

Obrazki przedstawiające kopiec i norę (można wykorzystać obrazki z kart pracy, cz. 2, nr 17,

Cztery ściany, okna, drzwi.

O czym myślę? Powiedz mi. (dom)

Pytamy dzieci, co znaczy słowo dom. Wyjaśniamy, że zwierzęta, tak jak ludzie, mieszkają w określonym miejscu. Pytamy, jakie domy zwierząt znają dzieci. Pokazuje obrazki przedstawiające kopiec i norę.

Wyjaśniamy, co to jest nora.

Prosimy, aby dzieci jeszcze raz przyjrzały się dokładnie obrazkowi przedstawiającemu zwierzęcą norę i wyjaśniły znaczenie słowa nora. Uzupełnia wypowiedzi dzieci. Następnie pytamy, jakie znają zwierzęta, ktore mieszkają w norze i po co jest ona zwierzętom potrzebna.

Nora to miejsce pod ziemią, w którym może schronić się zwierzę. Czasem zdarza się, że nora wykopana przez jedno zwierzę, np. borsuka, jest wykorzystywana przez lisa. wyjaśniamy, co to jest kopiec.

Dzieci przyglądają się obrazkowi przedstawiającemu kopiec. Starają się wyjaśnić znaczenie słowa kopiec.

Kopiec to grudy ziemi, ktore kret wyrzuca na zewnątrz, kopiąc podziemne korytarze. Stanowią one jakby sufit jego domu. Pod każdym kopcem znajduje się wejście do krecich tuneli.

• Karta pracy, z. 2, nr 17.

Dzieci:

− rysują po liniach – od obrazków zwierząt do ich domków, używając kredek w rożnych kolorach,

− nazywają miejsca, w których mieszkają przedstawione na obrazkach zwierzęta

(kopiec, nora, staw),

− nazywają zwierzęta, ktore są na obrazkach; dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby),

− naśladują ruchy tych zwierząt.

• Ćwiczenie oddechowe połączone z mówieniem.

Dzieci zajmują miejsca w dowolnych miejscach,

Nabierają powietrze nosem, następnie wypuszczają je i rownocześnie wypowiadają zdania:

Chomik lubi ziarna.

Lis biegnie do lasu.

Myszka mieszka w norce.

• Rozwijanie umiejętności rachunkowych. Stosowanie pojęć: mniej, więcej, tyle samo.

Sylwety marchewek wycięte z papieru kolorowego, kartoniki z rożną liczbą narysowanych koł (od 1 do 5), taca.

Układamy na tacy sylwety marchewek wycięte z papieru kolorowego. Pokazujemy dzieciom kolejno kartoniki z rożną liczbą koł. Dzieci liczą je, wyjmują z tacy taką samą liczbę sylwet marchewek i układają na stole jedną obok drugiej. Pokazujemy kolejny kartonik. Dzieci ponownie liczą koła i określają, czy jest ich mniej, czy więcej, czy tyle samo co sylwet marchewek.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Rysowanie kolorową kredą rożnego rodzaju linii. Chodzenie po liniach stopa za stopą.

Kolorowa kreda.

Dzieci rysują kredą rożne linie, np.: faliste, proste, zygzaki. Następnie chodzą po liniach stopa za stopą.

Wskazują linię, po ktorej najłatwiej się chodziło.

• Obserwowanie przyrody.

Dzieci spacerują po ogrodzie. Obserwują rośliny szczególną uwagę zwracają na pojawiające się na gałęziach pączki.

Zwierzęta naszych pól i lasów.

Z wizytą wśród zwierząt.

data: 12 kwietnia 2021

PONIEDZIAŁEK

• Słuchanie piosenki – Myszkowanie

Pytania do piosenki:

- Co słyszy mysz ?

- Jakie odgłosy wydaje mysz ?

- Kogo mysz się boi ?

• Zabawa orientacyjno-porządkowa – Polowanie na myszy.

Tamburyn, sylweta kota.

Dzieci są myszami. Poruszają się po sali w rytmie wygrywanym na tamburynie lub przy dowolnej piosence.

Podczas przerwy w grze wypowiadamy hasło:

Kot poluje, myszki obserwuje. Myszki zatrzymują się bez ruchu w dowolnej pozycji.

Kiedy zaczynamy grać na tamburynie, dzieci ponownie przemieszczają się po sali.

• Zabawa ruchowa z elementem czworakowania – Niedźwiedzie i wiosna.

Dla każdego dziecka szarfa.

Dzieci wchodzą do kółek ułożonych z szarf na dywanie. Są niedźwiedziami, ktore śpią zimą w swoich gawrach – kładą się wewnątrz kół.

Na hasło : Nadeszła wiosna, budzą się, przeciągają, a następnie wychodzą z gawr i spacerują.

Na kolejne hasło: Zima, wracają do gawr i układają się do snu.

• Myszka i ser – przeciąganie sznurka przez dziurki w kartce.

Dla każdego dziecka żołta kartka papieru, dziurkacz, sznurek.

Mowimy zagadkę:

Może być żółty, może być biały,

z chlebem i masłem zawsze doskonały. (ser).

Pytamy, czy dzieci znają zwierzę, ktore bardzo lubi ser. Opowiadamy im o tym, że w żółtym serze często są dziurki (może pokazać kawałek sera żołtego z dziurkami). Proponuje wykonanie niespodzianki – labiryntu w serze dla myszki. Rozdaje dzieciom kawałki żółtego papieru. Dzieci za pomocą dziurkacza robią w nim dziurki. Następnie przewlekają przez nie sznurek.

Aby sznurek nie wysuwał się z dziurek, możemy przymocować jego początek do kartki zapomocą zszywacza.

• Nauka rymowanki.

Wypowiadanie rymowanki z jednoczesnym naprzemiennym wyklaskiwaniem.

Jeden, dwa – szara myszka norkę ma. Trzy i cztery – myszka bardzo lubi sery.

Dzieci powtarzają rymowankę kilka razy, np.: cicho, głośno, wolno, szybko.

Pokazują kolejne palce zgodnie z tekstem rymowanki.

• Budowanie prostych zdań na temat zdjęcia. Określanie charakterystycznych cech wyglądu myszy.

Obrazek lub zdjęcie myszy.

Dzieci budują proste zdania opisujące charakterystyczne

cechy wyglądu myszy, np.: Mysz ma szare futro. Mysz ma długi ogon.

• Zapoznanie z tematem pracy.

• Wykonanie prac przez dzieci – lepienie myszy z plasteliny.

Dzieci ugniatają w rękach plastelinę i wykonują pracę wg wzoru.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa ruchowa z elementem rzutu i celowania – Celuj do obręczy.

Piłka, obręcz.

Zawieszamy w dowolnym miejscu w ogrodzie obręcz, na wysokości wzroku dzieci. Kolejno przerzucają piłkę przez obręcz.

• Spacer w okolicy w poszukiwaniu pierwszych oznak wiosny.

Wiosenne powroty

W konarach drzew

data: 9 kwietnia 2021

PIĄTEK

Oznaki wiosny – film edukacyjny

Rozmowa na temat cech charakterystycznych pory roku – wiosny

• Zabawa z zastosowaniem wiersza Bożeny Formy - Wiosna.

Muzyka relaksacyjna

Rodzic zajmuje miejsce za plecami siedzącego z przodu dziecka, i wykonuje masażyk na jego plecach.

Wiosna:

Rozsiewa kwiaty na łące, - delikatnie dotykajmy plecow w rożnych miejscach, opuszkami palcow,

prosi o promyki słońce, - wykonująmy ruchy koliste całymi dłońmi,

maluje na zielono liście na drzewach - rysujemy kontury liści,

i słucha, jak pięknie skowronek śpiewa. - zbliżamy dłonie do uszu, naśladując nasłuchiwanie,

Na miękkiej trawie usiądzie czasami - delikatnie uciskamy ramiona,

i śpiewa wesoło z przedszkolakami. - delikatnie uderzmy zaciśniętymi pięściami w plecy.

Zamieniamy się miejscami.

Pasie gniazda – zajęcia matematyczne.

Torba, kolorowe sztuczne piorka, styropianowe jajka rożnej wielkości.

Dziecko, nie wyjmując przedmiotu z torby, probuje określić, co trzyma w ręce. Następnie rodzic wyjmuje różnokolorowe piorka oraz styropianowe jajka rożnej wielkości. Pytamy dzieci, czy wiedzą, do jakich zwierząt mogą należeć te przedmioty. Potem prosmyi je, aby uważnie obejrzały i dotknęły piorka i jajka.

Zestaw ćwiczeń ruchowych.

Trojkąt, obręcz dla dziecka, sztuczne piorko, skakanki.

• Ćwiczenie na rozgrzewkę – Słuchamy kukułki.

Dzieci nasłuchują, ile razy rodzic zakuka. Następnie tyle samo razy wykonują ustalone ćwiczenia,

np.: przysiad z wyprostowanymi rękami, podskok obunoż.

• Zabawa orientacyjno-porządkowa – Ptaki wracają.

Dzieci biegają w jednym kierunku, w rytmie uderzeń w trojkąt. Podczas przerwy w grze zatrzymują się, wyciągają ręce do gory i delikatnie nimi machają.

• Ćwiczenie z elementem skłonu – Ptaki budują gniazda.

Dzieci są ptakami. Otrzymują po jednej małej obręczy (jednym gniazdku). Ustawiają się w rozsypce i kładą obręcze przed sobą. Stają przed nimi w rozkroku i budują gniazda, wykonują skłon: raz do jednej nogi, raz do drugiej – naśladując wkładanie patyczkow do obręczy. Następnie dzieci maszerują i wkładają obręcze na rękę.

• Ćwiczenie rownoważne – Pisklęta rosną.

Dzieci maszerują po sali. Na zawołanie: Pisklęta rosną! – zatrzymują się i wykonują przysiad. Powoli prostują się i wspinają się na palce.

• Ćwiczenie z elementem skoku – Do gniazda.

Układamy na podłodze z 3 skakanek duże koło – gniazdo. Dzieci swobodnie biegają

po sali w jednym kierunku. Na zawołanie: Do gniazda! – stają przed skakanką i wykonują skok obunoż – wskakują do koła.

• Ćwiczenie uspokajające – Relaks z piórkiem.

Dzieci leżą na plecach, kładą piorko na klatce piersiowej – wykonują wdech nosem, wydech ustami.

• Wspolne układanie opowiadania o kukułce.

Rozwijanie myślenia tworczego.

Kartka dużego formatu, kredki.

Dzieci siedzą na dywanie rodzic proponuje wspolne ułożenie opowiadania o kukułce. Mowi pierwsze zdanie, np. W pewnym lesie zakukała kukułka. Dzieci kontynuują opowieść, wypowiadając po jednym zdaniu. Prubujemy rysować uproszczone ilustracje. Następnie powtarzamy opowiadanie, zawieszając głos tak, aby dzieci dopowiadały informacje. W razie potrzeby wskazujemy narysowany wcześniej element. Na koniec dzieci nadają bajce tytuł. Wykonują ilustracje do bajki – kolorują kontury wykonane wcześniej .

• Wysłuchanie wiersza Iwony Roży Salach

- Motyle… A ile? Tyle!

Tyle, że nikt ich nie zliczy,

nawet ten, co długo ćwiczy.

Jeden żółty jak kwiat na łące.

Drugi biały jak chustka w twej rączce.

Trzeci – czerwony jak w polu maki.

A czwarty – nakrapiany taki.

Motyle… A ile? Tyle!

• Rozmowa kierowana na podstawie wiersza.

Pytamy dzieci:

− O jakich owadach była mowa w wierszu?

− Ile było motyli i jak one wyglądały?

• Część plastyczna – Pierwszy motyl.

Wiosenne powroty.

Ptasie domy.

data: 8 kwietnia 2021

CZWARTEK.

Ćwiczenia dla dzieci:

Ptaki i ich domy – zabawa dydaktyczna.

• Powitanie zabawą paluszkową z wykorzystaniem rymowanki Krzysztofa Sąsiadka Ćwir,ćwir.

- prosimy dzieci o naśladowanie ruchow.

Recytujemy wierszyk, zbliżamy palce obu dłoni, tworząc dziobki, i jednocześnie zbliżamy do siebie obie dłonie.

Następnie zahaczamy kciuk lewej dłoni o kciuk prawej dłoni, rozprostowujemy palce, unosimy dłonie w gorę i poruszamy palcami.

Powtarzamy zabawę kilka razy.

Ćwir, ćwir, ćwir ćwir ptaszki śpiewają.

Fyr-fyr, fyr-fyr ptaszki fruwają..

Wymieniamy nazwy ptaków przylatujących na wiosnę: kukułka, jaskółka bocian, skowronek, jerzyk, żuraw.

Dzieci:

− słuchają nazw ptakow, ktore przylatują do Polski na wiosnę,

− dzielą ich nazwy rytmicznie (na sylaby).

Pytamy dzieci, czy wiedzą, gdzie mieszkają ptaki, jak budują swoje gniazda.

• Zabawa ruchowa - Ptaki śpiewają.

Wyznaczamy linię startu, na ktorej ustawiają się dzieci. Stajemy naprzeciwko nich, na drugim końcu pokoju.

Naśladujemy odgłos wydawany przez wybranego ptaka, np. kukułkę.

Dzieci liczą głośno, ile razy zakukamy, po czym wykonują tyle samo krokow.

Wykonaj zadanie i pokoloruj.

Bajka dla dzieci.

Przygód kilka wróbla Ćwirka.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Obserwowanie zachowania owadow w ogrodzie.

Wspolnie wypatrujemy owadow, np.: muszek i motyli. Co pewien czas przystajemy i wsłuchujemy się w dobiegające dźwięki, np. bzyczenie much

Dzieci z pomocą, rozpoznają dźwięki i probują je nazywać.

Podczas spaceru można dodatkowo polecić dzieciom układanie dla ptakow, blisko drzew i krzewow, cienkich gałązek i skrawków szmatek jako budulca na ich gniazda.

Wiosenne powroty

Z wizytą u bociana.

data: 7 kwietnia 2021

• Ćwiczenia oddechowe.

Piórka. Sztuczne piórka lub przycięty jak piórko papierek.

Dzieci otrzymują sztuczne piórka, kładą je na wierzchu dłoni.

Wciągają powietrze nosem i wypuszczają ustami – zdmuchują piórka tak, aby poleciały jak najdalej. Starają się utrzymać je jak najdłużej w powietrzu.

Bociany – film edukacyjny

Rozmowa na temat filmu.

Praca plastyczna: Bociany:

Na pewno Wasze mamy mają w domu płatki kosmetyczne i patyczki do szaszłyków, więc mamy dla Was super zadanie. Spróbujcie z pomocą rodziców zrobić bociana.

Co potrzebujemy?

patyczek do szaszłyków

4 płatki kosmetyczne na jednego bociana
klej
pisak czarny
czerwony i czarny papier

Jak robimy bociana?

wycinamy z czarnego papieru skrzydełko, które dziecko smaruje klejem i przykleja do płatka
z czerwonego papieru wycinamy dzióbek który dzieci przyklejają do drugiego płatka oraz paski na nogi
długie czerwone paski dzieci przyklejają do tego płatka z czarnym skrzydełkiem
czyste płatki smarujemy klejem i kładziemy na nich patyczek , a następnie doklejamy płatki ze skrzydełkiem i dziobem malujemy oko i gotowe

• Słuchanie piosenki - Zielona wiosna (sł. i muz. Danuta i Karol Jagiełło)

Nad brze - giem rze - ki żab - ki sie - dzia - ły

i coś do u - cha so - bie szep - ta - ły.

Kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum,

kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum.

I. Nad brzegiem rzeki żabki siedziały

i coś do ucha sobie szeptały.

Ref.: Kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum,

kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum, kum. /bis

II. Przyleciał bociek, usiadł na płocie

i do drugiego boćka klekoce.

Ref.: Kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle,

kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle, kle.

III. Wszystko usłyszał mały wróbelek

i przetłumaczył na ptasie trele.

Ref.: Ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir,

ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir, ćwir.

IV. Wiosna, wiosna, znów przyszła wiosna,

wiosna, wiosna jest już wśród nas.

Rozmowa na temat tekstu piosenki.

− Jakie zwierzęta występują w piosence?

− O czym opowiadają żabki, bociany i wróbelki?

− Gdzie siedziały żabki i jak szeptały sobie do ucha?

− Jakie odgłosy wydają bociany?

• Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę. Lusterko dla dziecka. Demonstrujemy prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie.

Fruwający ptak – dzieci dotykają czubkiem języka za górnymi i za dolnymi zębami, tak jak ptak, który siada na gałęzi drzewa i na ziemi.

Dziobek ptaka – dzieci wypychają wargi do przodu i, na zmianę, zamykają je i otwierają.

Wysiadywanie jaj – język przyklejają za górnymi zębami, nie ruszają nim przez 30 sekund.

Budujemy gniazdko – dzieci przesuwają język po górnej i po dolnej wardze od zewnętrznej strony ust, a następnie lądują w gnieździe: przyklejają język przy górnych dziąsłach.

Dzięcioł – czubkiem języka uderzają za górnymi zębami.

• Zabawa ruchowa. Gra w zielone.

Przedmioty w kolorze zielonym.

Rozmieszczamy w pokoju różne przedmioty w kolorze zielonym.

Pytamy: Grasz w zielone? Dzieci odpowiadają: Gram! R: Masz zielone? Dz.: Mam! Wówczas dziecko musi dotknąć jakiegoś przedmiotu w kolorze zielonym.

• Zabawa z piłką – Piłka gumowa lub gruby balon.

Dzieci odbijają piłkę od podłoża i recytują rymowankę. Jeśli skuszą, to znaczy piłka potoczy się, przekazują ją kolejnej osobie.

Kipi kasza, kipi groch, lepsza kasza niż ten groch.

Bo od grochu boli brzuch, a od kaszy człowiek zdrów.

• Zabawa z pokazywaniem – Moja Ulijanko .

Rodzic ilustruje ruchem rymowankę, a dziecko powtarza.

Moja Ulijanko, klęknij na kolanko,

ujmij się pod boczki,

chwyć się za warkoczki,

umyj się, uczesz się i wybieraj, kogo chcesz.

• Zabawa ruchowa. Ptaki, do gniazd.

Nagranie fragmentu dowolnego utworu muzyki poważnej, odtwarzacz CD, szarfy lub sznurki. Rozkładamy w pokojui szarfy (gniazda), formując z nich koła. Dziecko staje w swoim gnieździe. Rodzic włącza nagranie muzyki – ptaki wyfruwają z gniazd. Na przerwę w muzyce dzieci wracają do gniazd. Zabawę można utrudnić, zabierając dyskretnie co jakiś czas jedną szarfę.

Wiosenne powroty

Witamy ptaki

data: 6 kwietnia 2021

PONIEDZIAŁEK

• Zabawa dydaktyczna. Gdzie siedzi ptak?

Pluszowa zabawka – ptak.

Dzieci siedzą i przekazują sobie zabawkę – pluszowego ptaka. Witają się z nim delikatnie, głaszcząc go po grzbiecie. Rodzic znajduje w pokoju miejsce dla zabawki i ją tam zostawia. Dziecko wstaje, mówi, gdzie jest ptak (np.: na półce, pod krzesłem, obok... za… nad…), i znajduje dla niego nowe miejsce. Zabawę powtarzamy.

• Zabawa ruchowa połączona z ćwiczeniami oddechowymi

– Jestem lekki jak piórko.

Sztuczne piorko dla każdego dziecka, odtwarzacz CD, nagranie spokojnej melodii.

Ddajemy dzieciom po jednym piorku. Podczas muzyki dzieci spacerują po sali i podrzucają piorko do gory. Za pomocą wydychanego powietrza probują utrzymać piorko jak najdłużej w powietrzu. Podczas przerwy w muzyce zatrzymują się i patrzą, jak piorko opada na podłogę, po czym kładą się na dywanie i obserwują piorko.

• Część badawcza – Jakie jest piórko?

Miska z wodą, folia, sztuczne piorka, spryskiwacz z wodą.

Dzieci dotykają piorek. Pocierają nimi dłoń, policzki, szyję.

Zwracamy uwagę dzieci na budowę piorka. Dzieci opisują wygląd piorka, dzielą się swoimi wrażeniami dotykowymi. Opisują piorko za pomocą określeń przymiotnikowych, np.: Piórko

jest: lekkie, ciepłe, delikatne, miłe.

Następnie zapraszamy dzieci do stolika, na ktorym stoi miska wypełniona wodą. Kładziemy piorko na wodzie. Dzieci obserwują doświadczenie i formułują wnioski.

Wniosek: Piorko unosi się na powierzchni wody.

Dzięki piorom ptaki unoszą się na wodzie.

Kontynuujemy zabawę. Układamy piorko na folii i spryskujemy je wodą. Dzieci obserwują, jak krople wody spływają z piorka. Dotykają piorka.

Wniosek: Piorko jest suche.

Wystarczy, że ptaki po deszczu otrząsną krople wody z pior i są gotowe do lotu.

• Podsumowanie badań.

Po co ptakom są potrzebne pióra?

Piora są potrzebne ptakom do lotu, pomagają utrzymać się ptakom na wodzie. Ponadto piora zabezpieczają ptaki przed drapieżnikami, utrzymują stałą temperaturę ciała.

• Prezentowanie zdjęć ptaków powracających do nas wiosną.

Zdjęcia: czajki, jerzyka, słowika, skowronka, żurawia, jaskółki, bociana. Rodzic pokazuje zdjęcia ptaków i podaje ich nazwy. Dzieci uczą się rozpoznawać ptaki, wskazując wśród zdjęć tego ptaka, którego nazwę się poda. Na każdym zdjęciu wskazują części ptaka wymienione p.: głowę, dziób, oko, tułów, skrzydła, ogon, nogi

• Zabawa bieżna Zapach wiosny.

Grzechotka. Dzieci biegają po wyznaczonym terenie. Na dźwięk grzechotki zatrzymują się i wciągają powietrze nosem, a wypuszczają buzią.

Zastanawiają się, czy powietrze pachnie wiosną, i mówią, z czym kojarzy im się ten zapach.

• Zabawa naśladowcza

Dzieci naśladują: bociany (kle, kle, kle), świerszcze (cyk, cyk, cyk) i pszczoły (bzzz, bzzz, bzzz), wywołane przez Rodzica niego dzieci poruszają się (fruwają) jak ptak lub owad, jednocześnie naśladując jego odgłos

• Zabawa ruchowa –Ptaki.

Tamburyn lub nagranie piosenki.

Przy dźwiękach tamburynu dzieci naśladują chód bociana po wysokiej trawie (podnoszą nogi wysoko do góry). Na przerwę w grze zatrzymują się, stają na jednej nodze, wyciągają ręce przed siebie i klaszczą w nie. Naśladują odgłosy wydawane przez bociana, mowią: kle,kle, kle.

Ptaki fruwają – dzieci biegają po sali, poruszając rękami tak, jak ptaki skrzydłami.

Podczas przerwy w grze i zawołania Ptaki na gałęzi!, dzieci ustawiają się obok rodzica i kucają.

• Zabawa ruchowa – Ptaki – z gniazd! Ptaki – do gniazd!

Mała obręcz dla każdego dziecka, odtwarzacz CD, nagranie melodii w rożnym tempie.

Rozkładamy na dywanie małe obręcze dla każdego dziecka. Dzieci zajmują miejsca w obręczach.

Na dźwięk muzyki ptaki fruwają – dzieci biegają, spacerują, podskakują. W czasie

przerwy w muzyce starają się jak najszybciej dobiec do swojego gniazda i usiąść w nim.

• O czym mówią ptaki?

– słuchanie opowiadania Barbary Szelągowskiej Ptasianarada.

W dalekiej Afryce spotkała się na naradzie trójka przyjaciół. Pierwszy odezwał się skowronek.

– Kochani! Pewnie już niedługo zacznie się w Polsce wiosna. A kto ma ją witać swoim śpiewem, jeśli nie ja? Mówię wam, czas wracać. Nie ma na co czekać. Szkoda każdego dnia!

– A ty jak zwykle – odezwał się bocian. – Tylko praca ci w głowie… Może masz rację, przyjacielu, ale gdy sobie pomyślę, ile tam będę miał roboty… Najpierw gniazdo muszę wyremontować, potem wysiadywać jajka, a jeszcze później wykarmić pisklęta, nauczyć je latać… Poczekajmy parę dni. Odpocznijmy. Nabierzmy sił… Rozejrzyj się i zobacz, jak tu przyjemnie. Co prawda trochę gorąco, ale pośpiech naprawdę nie jest wskazany.

– Masz rację, bocianie! – przytaknęła jaskółka. – Ciężka praca nas czeka. Nie jest łatwo wychować dzieci. Co innego taka kukułka – podrzuca innym jajka. Po prostu wstyd, jak można tak postępować… Leń z niej, tyle powiem! Ja na przykład zamierzam wychować swoje dzieci najlepiej jak potrafię, żeby stanowiły wzór do naśladowania!

Nagle przyfrunęła pani czajka, niosąc coś w dziobie.

– Witajcie, przyjaciele. Ale się zmęczyłam. Zobaczcie, co znalazłam w swoim ogródku! List od wróbelka z Polski! Bocianie, może ty przeczytaj go na głos, bo ja już nie mam siły. Tak się śpieszyłam do was!

Bocian wyprostował się na swoich długich czerwonych nogach i z wielką uwagą przeczytałlist od początku do końca.

– Ojej! – zawołał zdenerwowany. – Czekają na nas! Nie ma czasu do stracenia! Musimy lecieć!

Natychmiast! Gdzie moje walizki?

– Co tam walizki! Trzeba czym prędzej witać wiosnę! – zawołał skowronek. – Co to będzie?

Co to będzie?

– Wiosna tuż-tuż, a my jeszcze w Afryce! – lamentowała przerażona jaskółka.

Ptaki bez zastanowienia spakowały cały dobytek i wyruszyły w daleką drogę do Polski. Nawet nie miały czasu się zastanowić, co je tam czeka.

• Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania.

Zadajemy pytania:

− Od kogo ptaki dostały list?

− Czego się z niego dowiedziały?

− Jakie ptaki przylatują wiosną do Polski?

• Ćwiczenia ortofoniczne.

Prosimy dzieci, aby naśladowały głosy ptaków np.: bocian – kle, kle; skowronek – fiju, fiju, jaskołka – ci-wit, ci-wit; czajka – ki-wit, ki-wit; wrobel – ćwir, ćwir.

Następnie zadajemy pytania.

Dzieci odpowiadają, naśladując odgłosy wydawane przez ptaki.

Przykłady:

− Witam, panie bocianie. (Dzieci odpowiadają: kle, kle, kle).

− Czy zbudował pan już gniazdo? (Kle, kle, kle).

− Czy zjadł już pan śniadanie? (Kle, kle, kle).

Kolorowe piórka – zajęcia badawczo-plastyczne.

Sztuczne piorko.

Prosimy dzieci o zamknięcie oczu. Muskamy ich policzki (lub dłoń) piorkiem. Dzieci odgadują, że chodzi o piorko. Pytamy o to, jaki ptak mogł zgubić to piorko. Dzieci wypowiadają się.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Spacer . Obserwowanie ptakow.

Dzieci spacerują z rodzicami i uważnie obserwują przyrodę. Zatrzymują się,

wsłuchują w ptasie głosy. Spoglądają w gorę, wypatrują budek lęgowych i ptasich gniazd. Obserwują ptaki – lecące i siedzące na gałęziach drzew. Rozpoznają i nazywają znane im gatunki ptakow. Swobodnie wypowiadają się na temat swoich spostrzeżeń.

• Pokoloruj obrazek.

Wielkanoc

W koszyku wielkanocnym.

data: 2 kwietnia 2021

Życzę Wam kochane KRASNOLUDKI i Wam Drodzy Rodzice

radosnych, zdrowych, pogodnych Świąt Wielkanocych.

Pani Beata

„Wielkanoc”

Wielkanocny baranek zamieszkał w koszyku,
Kolorowych jajek jest też w nim bez liku.
I smaczna szyneczka gotowa do święcenia,
Jeden drugiemu składa dziś życzenia.
Wielkanocne święta, o nich każdy pamięta,
Serce się raduje, uśmiech dziś króluje.
Dzwonimy do bliskich, kartki wysyłamy,
Choć mieszkają daleko, to o nich pamiętamy.
Do wspólnego śniadania z rodziną siadamy,
To, co poświęcone z koszyczka zjadamy.
Poniedziałek Wielkanocny to świąt drugi dzień,
Wszystkie dzieci już czekają, by móc wodą polać się.
Bo to przecież śmigus-dyngus – dużo wody trzeba,
Oby tylko nas nie skropił, jakiś deszczyk z nieba.
Wszystkim dużym i tym małym składamy życzenia,
Zdrowia, szczęścia i radości, niech Wam uśmiech w sercach gości,
Niech Wam jajeczko dobrze smakuje, a bogaty zajączek prezentami obdaruje.
WESOŁYCH ŚWIĄT

Autor: Olga Adamowicz

• Przypomnienie tradycji świąt wielkanocnych w oparciu o wiersz.

• Zabawa Której pisanki brakuje? – utrwalanie nazw kolorow.

Sylwety jajka w kolorach: czerwonym, niebieskim, zielonym, żołtym, pomarańczowym (można wykorzystać te wycięte przez dzieci).

Układamy na stole (jedną obok drugiej) sylwety pięciu jajek w kolorach: czerwonym, niebieskim, zielonym, żołtym, pomarańczowym (zadanie można rownież rozpocząć od sylwet trzech jajek). Dzieci przeliczają sylwety jajek. Podają ich kolory. Następnie prosimy, aby dzieci odwrociły się tyłem. Chowamy sylwetę jednego jajka. Dzieci odgadują, ktorej sylwety brakuje.

Dla dzieci zdolniejszych zadanie można nieco utrudnić. Możemy zmieniać ustawienie sylwet w szeregu.

• Wykonanie karty świątecznej.

Dla każdego dziecka: połowa kartki z bloku technicznego, kredki świecowe.

Wręczamy dziecku połowę kartki z bloku technicznego.

Przypominamy o tradycji składania sobie życzeń świątecznych i wysyłania kart.

Dzieci tworzą karty według własnych pomysłow. Starają się jednak, aby znalazły się na niej symbole wielkanocne.

Po zakończeniu pracy zapisujemy na odwrocie karty życzenia, które dzieci samodzielnie układają.

Koszyk wielkanocny – zabawa dydaktyczna.

• Zabawa na powitanie.

Jajko ze styropianu, kłębek wełny.

Trzymamy w ręce styropianowe jajko i kłębek wełny. Rozpoczynamy` nawijanie

wełny na jajko, po czym przekazujemy je dziecku mówiąc:

Przekazuję ci życzenia: szczęścia, zdrowia, powodzenia.

Dziecko kontynuuje nawijanie nitki i wręcza jajko z powrotem, mowiąc rymowankę. Zabawa kończy się, gdy jajko jest do końca owinięte węłną.

• Zapoznanie z bukszpanem.

Ozdobienie koszyka wielkanocnego jego listkami.

Naturalne gałązki bukszpanu.

Pokazujemy dzieciom gałązki bukszpanu. Dzieci dotykają ich, wąchają, opisują swoje wrażenia.

Wyjaśniamy dzieciom związek tej rośliny z Wielkanocą.

Następnie dzieci ozdabiają sylwetę koszyka wielkanocnego gałązkami bukszpanu.

Bukszpan to jeden z symboli Wielkanocy. Ozdabiamy nim palmy wielkanocne, świąteczne stoły, a gałązki bukszpanu wkładamy do koszyków wielkanocnych. Liście tej rośliny przez cały rok są zielone, a po zerwaniu długo utrzymują świeżość.

• Zabawa ruchowa Jajka – do koszyków!

Dla każdego dziecka wycięta przez nie sylweta jajka w kolorach: czerwonym, niebieskim, zielonym, żołtym, szarfy w tych samych kolorach co sylwety, trojkąt.

Wręczamy dzieciom sylwety jajek w kolorach: zielonym, czerwonym, niebieskim, żołtym.

Z szarf w takich samych kolorach co sylwety jajek układamy na dywanie kółka. Dzieci, w zależności od rytmu granego na trojkącie, biegają, maszerują lub podskakują. Podczas przerwy w grze jak najszybciej zajmują miejsce w koszyku w tym samym kolorze co trzymana przez nie w ręku sylweta jajka.

• Z czym kojarzy ci się Wielkanoc? – zabawa w skojarzenia.

Piłka.

Toczy piłkę do dziecka i zadajemy mu pytanie:

Z czym kojarzy ci się Wielkanoc? Dziecko odpowiada, a następnie toczy piłkę do z powrotem i zadaje to samo pytanie.

• Zabawa Zajączki, baranki, kurczątka – z elementem ćwiczeń emisyjnych.

Dzieci naśladują zajączki, baranki, kurczątka. Zajmują wyznaczone miejsca.

Na określone hasło dzieci:

- baranki - maszerują w rożne strony, wypowiadają sylaby: bee, bee;

- zajączki - (w przysiadzie) podskakują, dłonie zbliżone do głowy

imitują uszy; wypowiadając sylaby: kic, kic,

- kurczątka - biegają drobnymi krokami, wypowiadając sylaby: pi, pi;

Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa ruchowa z elementem rzutu – Celuj w mur.

Tekturowe pudełka, piłka.

Uustawiamy w ogrodzie mur z kilku tekturowych pudełek. Dzieci (z wyznaczonej linii) rzucają piłką tak, aby rozbić mur. Przeliczają za każdym razem, z ewentualną pomocą ile pudełek udało się im strącić. Zwycięzca zostaje nagrodzony brawami

Wielkanoc

Symbole wielkanocne

data: 1 kwietnia 2021

CZWARTEK 1.04.2021r.

TEMAT: Symbole wielkanocne

• Wskazywanie na kartach symboli związanych ze Świętami Wielkanocnymi.

Wielkanocne karty świąteczne.

Rodzic organizuje wystawę z kart świątecznych. Zwraca uwagę na powtarzające się motywy świąteczne (symbole), np.: kolorowe jajka – pisanki, kurczaki, baranki, bazie, zajączki. Dzieci odnajdują je na kartach i podają ich nazwy. Pytamy, który motyw (symbol) najbardziej podoba się dzieciom i dlaczego.

• Zabawa przy piosence Wielkanocny poranek

I. W wielkanocny poranek - podajemy sobie ręce i w małych kołach obracamy się

w lewą stronę,

dzwoni dzwonkiem baranek. - obracamy się w prawą stronę,

Dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, dzyń, - klaszczemy zgodnie z rytmem piosenki,

dzwoni dzwonkiem baranek. - kładziemy ręce na biodrach, wysuwamy raz lewą,

raz prawą nogę do przodu,

Ref.: Wielkanocne kotki, - wykonujemy dwa kroki w miejscu, dwa klaśnięcia,

robiąc miny słodkie, - ponownie wykonujemy dwa kroki w miejscu,

następnie dwa klaśnięcia,

już wyjrzały z pączka, - unosimy ręce w gorę, wykonujemy obrot w lewą

stronę,

siedzą na gałązkach. - wykonujemy obrot w prawą stronę,

Kiedy będzie Wielkanoc, - w parach zamieniamy się miejscami,

wierzbę pytają. - klaszczemy zgodnie z rytmem piosenki,

Kiedy będzie Wielkanoc, - ponownie zamieniamy się miejscami,

wierzbę pytają. - klaszczemy zgodnie z rytmem piosenki,

II. A kurczątka z zającem - maszerujemy w miejscu,

podskakują na łące. - wykonujemy podskok,

Hop, hop, hop, hop, hop, hop, - wykonujemy dwa podskoki,

podskakują na łące. - maszerujemy w miejscu,

Ref.: Wielkanocne kotki... jw.

• Wykonanie zajączka wielkanocnego.

Skarpetka dziecięca dla dziecka, ryż, piasek lub kasza, sznurek, wstążeczka, nożyczki, rolka z szeroką taśmą klejącą, łyżka lub łopatka, pojemnik.

Dziecko przygotowuje skarpetkę, ustawia na środku stołu pojemnik z piaskiem, ryżem lub kaszą. Dziecko przeciąga skarpetkę przez otwor w rolcei nakłada na nią skarpetkę. Napełnia skarpetkę mniej więcej do połowy (np. do zaznaczonej na materiale pięty) piaskiem, ryżem lub kaszą (może wsypywać piasek rownież łyżką bezpośrednio do skarpetki, nie nakładając jej na rolkę). Następnie, z formuje zajączka – ściska ręką skarpetkę mniej więcej w połowie tak, aby piasek przesunął się do zaznaczonej na materiale pięty (to będzie głowa), i zawiązuje sznurkiem w dwoch miejscach – nad głową i w miejscu, gdzie znajduje się ślad po naciśnięciu. Gorę skarpetki przecina nożyczkami na środku – tak powstaną uszy. Wokół szyi zawiązuje, z pomocą, kolorową wstążeczkę i maluje flamastrami oczy i pyszczek.

Nadaje swojemu zajączkowi imię.

Można też zawiązać sznurek w dolnej części skarpetki, z obu stron – zrobić w ten sposób łapki, i z tyłu skarpetki – zrobić ogonek.

• Zabawa ruchowa - Kolorowe pisanki.

Sylwety jajek (wycięte przez dzieci).

Wręczamy dziecku wyciętą z kartonu sylwetę jajka. Dzieci trzymają je w rękach i poruszają się po pokoju w rytmie dowolnej piosenki. Podczas przerwy w muzyce siadają skrzyżnie i palcem obrysowują sylwetę jajka leżącą na podłodze

Jajo wielkanocne – zajęcia plastyczne.

• Słuchanie rymowanki Iwony Fabiszewskiej - Wielkanocne jajka.

Wycięte z papieru sylwety jajek (pomalowane w ciapki, paski, kropki, kwiatki).

Mówimy dzieciom rymowankę, pokazując jednocześnie sylwety jajek pomalowane: w paski, w ciapki, w kropki, w kwiatki.

Pisanki to jajka malowane.

Różnymi wzorami są ozdabiane.

Mogą być w paski, mogą być w ciapki,

mogą być w kropki, mogą być w kwiatki.

Więc dziś pisankę pomalujemy,

potem do domu ją zaniesiemy.

• Rozmowa na temat rymowanki.

Zadajemy pytania:

− O czym była ta rymowanka?

− Jak były pomalowane jajka?

− Jak jeszcze inaczej można ozdobić jajka?

Zachęca dzieci do samodzielnego wykonania sylwety pisanki.

• Samodzielne wykonanie pracy - Jajo wielkanocne.

Dzieci wycinają z kartki kształt jajka narysowany przez rodzica.. Malują je farbami według własnych pomysłow. Odkładają na tacę do wyschnięcia. Wycinają z papieru paski w rożnych kolorach. Przyklejają je według własnych pomysłow.

Zabawy na świeżym powietrzu

• Zabawa ruchowa z elementem spostrzegawczości – W poszukiwaniu cienia.

Dzieci stoją przed rodzicem., ktory przypomina im, co to jest cień. Następnie podaje

hasło: Znajdź cień.

Dzieci rozbiegają się w rożnych kierunkach. Zatrzymują się w zacienionym miejscu. wracają do niego wydajemy

hasło: Znajdź słońce.

Dzieci rozbiegają się i szukają nasłonecznionego miejsca. Możemy wydawać polecenia w rożnej kolejności.

• Rysowanie patykiem na piasku.

Dzieci rysują pisanki patykiem na piasku. Ozdabiają je rożnymi wzorami.

• Kurczątko – zabawa wyrabiająca poczucie rytmu.

Dla każdego dziecka jeden z instrumentow: bębenek, tamburyn, drewienka, kastaniety, klocki, łyżki itp.

Dzieci wspólnie z rodzicem recytują tekst wierszyka Bożeny Formy, a następnie prezentujemy instrumentację. Dzieci w wolnym tempie próbują wykonać instrumentację wiersza pod kierunkiem rodzica, a następnie wykonują instrumentację samodzielnie.

Dzieci:

Puk, puk, puk. - uderzają w bębenek,

Kto tak puka? - tylko recytują,

Kto w skorupkę dziobem stuka? - potrząsają tamburynem,

To kurczątko – żółte, małe, - wykonują tremolo na kastanietach,

ze skorupki wyszło całe. - stukają w drewienka.