Grupa I Zajączki

1. Zabawa rozpoczynająca zajęcia – Ene, due, rabe.

Dzieci siedzą w kole z rodzicami.

R. wylicza za pomocą rymowanki (wskazuje na kolejne dzieci): Ene, due, rabe, połknął bociek żabę. Żaba – Tadeusza. W brzuchu mu się rusza.

Dziecko wskazane na końcu rymowanki wydaje dźwięk kojarzący się z wiosną, a pozostałe dzieci słuchają i odgadują, co to jest, np.: kum, kum – żaba, kle, kle – bocian, kapu-kap – wiosenny deszcz, ćwir, ćwir – wróble, ku-ku – kukułka, fiju, fiju – skowronek, szsz – wietrzyk, itp.

2. Układanie chodniczka w kolorach kojarzących się z wiosną.

Kolorowe patyczki matematyczne.

R. układa z kolorowych patyczków wzory do powtórzenia przez dzieci. Głośno nazywa, liczy i układa patyczki w danym kolorze, np. po dwa, po trzy, po cztery (po pięć), w kolorach: zielonym, żółtym, niebieskim, czerwonym. Dzieci samodzielnie układają barwne chodniczki według wzoru Rodzica.

3. Eksperymenty plastyczne: Jak powstają kolory wiosny?

Palety malarskie lub kawałki grubej folii, farby plakatowe: żółta, niebieska, czerwona, pędzle, woda, sylwety krokusów.

R. ma na palecie farby plakatowe w trzech kolorach. Łączy je ze sobą, rozcieńcza wodą i miesza pędzelkiem. Dzieci obserwują powstałe kolory i podają propozycje tego, co można namalować w danym kolorze. Np. z połączenia żółtej farby i niebieskiej farby otrzymujemy kolor zielony, którym można namalować liście; po połączeniu żółtej farby i czerwonej farby powstał kolor pomarańczowy, którym można namalować owoc pomarańczy, a z połączenia niebieskiej farby i czerwonej farby po­wstał kolor fioletowy, którym można pomalować sylwety krokusów wycięte z

kartonu.

4. Zabawa matematyczna Sadzimy wiosenne kwiaty.

Trzy sylwety donic wycięte z kolorowego papieru, sylwety krokusów (po 5 w kolorach: fioletowym, żółtym i białym), klej, kartki, żywe kwiaty cebulowe w doniczce, krokusy, żonkile.

Dzieci obserwują żywe kwiaty w doniczce, nazywają ich kolory;

liczą, ile jest rozkwitniętych kwiatów, ile jest kwiatów w pąkach.

Układają papierowe kwiaty w donicach według kolorów, tak aby było ich: tyle samo w każdej donicy, o jeden więcej w kolejnych donicach lub o jeden mniej, zgodnie z po­leceniem .

Na koniec przyklejają sylwety donic i wybranych kwiatów na kartonie, a wykonanymi pracami dekorują pokój.

5. Karta pracy, cz 2, nr 10

Dzieci:

- rysują po śladach rysunku krokusa

- kolorują go na fioletowo

- oglądają inne kwiaty kwitnące wiosną

6.Zabawa ruchowa Wiosenna powódź

.Krzesełka, szarfy lub gazety, nagranie odgłosów wody.

Podczas nagrania odgłosów wody dzieci spacerują uważnie, omijając ułożone na podłodze szarfy (kałuże). Gdy nagranie milknie i na hasło R.: Powódź! – dzieci rozbiegają się i siadają na krzesełkach, unosząc nogi nad podłogę. Zabawę powtarzamy kilka razy.

7.Zabawa słowami Dokończ słowo.

Dzieci mówią całe słowa związane z wiosną, które z rytmicznym podziałem (na sylaby) powiedział rodzic., np.: wio-sna, kro-ku-sy, bo-cian, ża-ba itp.

8. Zabawa Guzik z pętelką.
Różne guziki lub kółka do pchełek, sylwety wycięte z kartonu: ptaki, kwiatki, chmurki, słonko.
Dzieci układają guziki na sylwetach wyciętych z kartonu (np. promyki słońca, skrzydełko i oko ptaka, płatki kwiatków itp.).

1. Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy – język, wargi, żuchwę.

Rodzic daje dzieciom lusterko. Demonstruje prawidłowe wykonanie ćwiczeń, powtarzając je kilkakrotnie.

Fruwający ptak – dzieci dotykają czubkiem języka za górnymi i za dolnymi zębami, tak jak ptak, który siada na gałęzi drzewa i na ziemi.

Dziobek ptaka – dzieci wypychają wargi do przodu i, na zmianę, zamykają je i otwierają.

Wysiadywanie jaj – język przyklejają za górnymi zębami, nie ruszają nim przez 30 sekund.

Budujemy gniazdko – dzieci przesuwają język po górnej i po dolnej wardze od zewnętrznej strony ust, a następnie lądują w gnieździe: przyklejają język przy górnych dziąsłach.

Dzięcioł – czubkiem języka uderzają za górnymi zębami.

2 Zabawa ruchowa Ptaki, do gniazd.

Nagranie fragmentu dowolnego utworu muzyki poważnej, odtwarzacz CD, szarfy.

R. rozkłada w pokoju szarfy (gniazda), formując z nich koła. Każde dziecko staje w swoim gnieździe. R. włącza nagranie muzyki – ptaki wyfruwają z gniazd. Na przerwę w muzyce dzieci wracają do gniazd.

3. Słuchanie opowiadania A. Widzowskiej Powrót bociana.

Książka(s.56-57)

Dzieci siadają na dywanie. R. Czytając opo­wiadanie, prezentuje ilustracje do niego.

Olek pojechał na kilka dni do babci i dziadka. Pogoda była piękna, a w powietrzu czuło się zapach nad­chodzącej wiosny. Nadchodził czas powrotu ptaków, które odleciały do ciepłych krajów.

– Widzisz, co jest na dachu stodoły u sąsiada? – zapytał dziadek.

– Jakieś gałęzie. Dlaczego są tak wysoko? – zapytał chłopiec.

– To jest gniazdo bociana.

– Dziadku, tam nikogo nie ma.

– Jego mieszkańcy na pewno są teraz na łące i szukają pożywienia.

– Szkoda, że nie mamy wysokiej drabiny. Ja bym tam wszedł – powiedział chłopiec.

– Mogłyby się nas wystraszyć i opuścić gniazdo. Nie wolno przeszkadzać ptakom.

– Nie widać ani jednego bociana. Może zostały w Afryce?

– Z pewnością wróciły. Wkrótce z jajek wyklują się małe bocianiątka. A może nawet już się wykluły.

– I one też kiedyś odlecą?

– Tak, kiedy trochę podrosną i nabiorą sił.

– Ja bym tak nie umiał, chociaż już urosłem – stwierdził Olek.

– Ja też nie – odparł ze śmiechem dziadek. – Brakuje nam skrzydeł.

– I dziobów – dodał chłopiec.

Po drodze dziadek opowiadał Olkowi o ptakach, które odlatują przed nastaniem zimy, i wymienił czajki, jerzyki, słowiki, szpaki, skowronki, żurawie, jaskółki i bociany.

– Jerzyki? – zdziwił się chłopiec. – Przecież jeże nie latają!

– Jerzyki to gatunek ptaków. Tylko nazwa jest podobna, choć inaczej się ją zapisuje.

Nagle nad ich głowami przeleciał bocian, a potem drugi. Wylądowały prosto w gnieździe.

– Miałeś rację, dziadku! – zachwycił się Olek. – Już są! Skąd wiedziałeś?

– Wczoraj słyszałem ich klekotanie: kle, kle, kle.

– Kle, kle, kle! – powtórzył Olek.

Po powrocie do domu babcia poczęstowała ich pyszną szarlotką, a kiedy usłyszała historię o bocianach, od razu znalazła kolorową książkę i przeczytała Olkowi wierszyk:

Kle, kle

Klekotaniem zbudził bociek

całe gniazdo swoich pociech.

Kle, kle dzwoni w ptasich główkach

niczym głośna ciężarówka!

– Znowu tatko tak klekoce,

że zarywa boćkom noce?

Czemu tatuś nasz kochany

taki dziś rozklekotany?

Bocian skrzydłem dziób zasłania,

sen miał nie do wytrzymania!

– Ach, obudźcie mnie już, błagam,

bo was chciała połknąć żaba!

4. Rozmowa kierowana na podstawie opowiadania i ilustracji w książce.

R. zadaje pytania:

- Dokąd pojechał Olek?

- Gdzie miał swoje gniazdo bocian?

- W jaki sposób przychodzą na świat małe bociany?

- Po czym dziadek poznał, że przyleciały bociany

-Jakie ptaki odlatują na zimę do ciepłych krajów i wiosną wracają do Polski?

5. Prezentowanie zdjęć ptaków powracających do nas wiosną

R. pokazuje zdjęcia ptaków i podaje ich nazwy. Dzieci uczą się rozpoznawać ptaki, wskazując wśród zdjęć tego ptaka, którego nazwę poda R. Na każdym zdjęciu wskazują części ptaka wymienione przez R.: głowę, dziób, oko, tułów, skrzydła, ogon, nogi.

6. Ćwiczenia słownikowe Lubię ptaki bo...

R. dmucha na piórko.

Dziecko, do którego ono doleci, kładzie piórko na swojej dłoni i kończy własny­mi słowami zdanie: Lubię ptaki bo…

7. Karta pracy, cz. 2, nr 25.

Dzieci:

- oglądają obrazek bociana w pętli,

- wyszukują wśród obrazków te, które są identyczne, i je zaznaczają,

- naśladują miny i ruchy żab,

- nazywają emocje, jakie one przedstawiają.

8. Zabawa konstrukcyjna Budki lęgowe dla ptaków.

Klocki różnego rodzaju, zdjęcia budek lęgowych dla ptaków.

R. wyjaśnia, po co ludzie zakładają budki lęgowe dla ptaków, pokazuje ich zdjęcia. Zachęca dzieci do wybudowania budek lęgowych z klocków.

* Układanie puzzli o tematyce wiosennej.

Puzzle lub pocięte obrazki o tematyce wiosennej. Dzieci układają puzzle indywidualnie lub w parach

* Wprowadzenie – wąchanie wiosennych kwiatów. Hiacynt, tulipan, forsycja, krokus.

Dzieci kolejno wąchają kwiaty. Mogą wybrać ulubiony kwiat albo/i opisać jego wygląd.

* Słuchanie wiersza K. Datkun-Czerniak Wiosna.

Wiosna w zielonej sukience

nogami bosymi stąpa.

I gdzie stopę stawia,

tam… to chyba czary –

wiosenny kwiat zostawia.

Po spacerze wiosny

świat zmienia się cały.

Ptaki wśród zieleni

radośnie śpiewają,

motyle fruwają,

świerszcze cicho grają.

Kwiaty kolorowe

wśród traw zakwitają.

Gdyby nie ty, wiosno,

i te twoje czary,

to świat byłby pewnie

i smutny, i szary.

* Zabawa matematyczna na podstawie wysłuchanego wiersza.

Obrazek, np. tulipana (z sześcioma doczepianymi płatkami).

Rodzic prezentuje obrazek kwiatka bez płatków. Pyta: Czego mu brakuje?

Dokleja (może to zrobić np. za pomocą taśmy mocującej) dwa płatki, a wybrane dziecko je przelicza.

Następnie dokleja kolejne płatki, a dziecko ponownie je przelicza.

R. mówi: Wiosną wieje wiatr. Zdmuchnął dwa płatki. Ile ich teraz jest?

Działania można modyfikować zgodnie z możliwościami i zainteresowaniem dzieci

* Zabawa twórcza Czerwony jak..

R. podaje nazwę koloru, a dziecko – przykład czegoś, co kojarzy mu się z tym kolorem (np. czerwony jak... tulipan, zielony jak... trawa).

* Wiosenna kolorowanka

* Utrwalanie zdobytej wiedzy – quiz dydaktyczny.

Dzieci odpowiadają poprzez uśmiech (prawda) lub smutną minę (fałsz).

-Pora roku, która jest teraz, to wiosna.

-Wiosną jest mało kwiatów.

-Wiosną jest bardzo zimno i często pada śnieg.

-Wiosną przyroda budzi się do życia.

* Zabawy na świeżym powietrzu

Spacer w pobliżu przedszkola – zwrócenie uwagi na właściwy ubiór.

Podczas ubierania się Rodzic przypomina kolejność zakładania ubrań i wspólnie z dziećmi rozmawia na temat ubioru na cebulkę.

* Zabawa ruchowa Wiosenny deszcz.

R. wyklaskuje rytm, a w tym czasie dzieci spacerują swobodnie po terenie ogrodu.

Na sygnał – jedno wyraźne klaśnięcie – dzieci chowają się przed wiosennym deszczem w umówione (lub oznaczone) miejsce.

• Ćwiczenia słuchowe Co to?

Wypowiadamy sylabami słowa kojarzące się z wiosną (np.: słoń-ce, tu-li-pan, kwia-ty itp.). Zadaniem dzieci jest połączenie słów w całość.

• Opowiadanie o obrazku.

Albumy przyrodnicze, książki z ilustracjami.

Dzieci opowiadają, po czym można poznać, że na omawianym obrazku jest przedstawiona wiosna (kwiaty, ubiór dzieci itp.).

• Ćwiczenie ortofoniczne Dźwięki wiosny.

Dzieci powtarzają za dorosłym wypowiedziane przez niego słowa/dźwięki (np.: la-la-la, lo-lo-lo, la-lo-le itp.).

S  SPOTKANIE Z WIOSNĄ

C     

Ciepły wietrzyk powiał dzisiaj,

Słychać świergot ptaków

A w ogrodzie spotkać można

Miłych przedszkolaków.

Wiosna, wiosna przyszła do nas

Bierzmy się za ręce

Pośród młodej ,bujnej trawy

Kwiatów coraz więcej

• Rozmowa na podstawie wysłuchanego tekstu

− Jaka jest pogoda wiosną?

− Co słychać o tej porze roku?

− Kogo można spotkać w ogrodzie?

- Czego jest coraz więcej?

Dzieci powtarzają słowa. Podczas ponownego powtarzania słów utworu naśladują powiew wiatru (delikatne kołysanie się na boki), świergot ptaków (ręce ułożone jak skrzydła), a na słowa: miłych przedszkolaków – uśmiechają się do siebie. Od słów- wiosna ,wiosna przyszła do nas- dzieci tworzą koło, spacerują spokojnie dookoła.

• Zakładanie wiosennej hodowli.

Ziemia, pojemnik, sadzonka/nasionka (dla każdego dziecka).

Rozdajemy dzieciom pojemniki. Następnie wsypujemy do nich trochę ziemi, a dzieci wybierają, co będą w nich sadzić/siać. Kolejnym krokiem jest ponowne uzupełnienie pojemników ziemią i podlanie. Ważne, aby wspólnie przypomnieć sobie, co jest potrzebne roślinie do wzrastania (powietrze, woda, ziemia, odpowiednia temperatura).

Dzieci mogą dowolnie ozdobić pojemniki – tak aby wiedziały, która roślinka jest ich.

• Zabawa ruchowa kształtująca prawidłową postawę ciała – Kwiaty rosną na wiosnę

• Zabawa relaksacyjna Spacer pani Wiosny.

Dzieci naśladują ruchy siania (najpierw ruch jedną ręką w kierunku od siebie, a następnie drugą ręką), spokojnie spacerując .

• Rysowanie obrazków związanych z wiosną.

Kartki, kredki.

Prosimy, aby dzieci narysowały coś, co kojarzy im się z wiosną (np. ptaszki, kwiatki, ogród itp.).

• Masażyk relaksacyjny Podmuch wiosny.

Nagranie muzyki relaksacyjnej, odtwarzacz CD.

Dzieci siedzą w parach (jedno dziecko odwrócone do drugiego plecami). Podczas odtwarzania muzyki wykonują dowolne ruchy na plecach partnera (głaszczą, delikatnie stukają itp.). Następnie dochodzi do zamiany ról.

1.Ćwiczenia logopedyczne usprawniające narządy mowy –język, wargi, żuchwę.

- Jajko –otwieraj i zamykaj wargi, układając je tak, aby były zaokrąglone jak jajko.

- Gorące jajko –nabierz powietrze nosem, a wypuszczaj ustami, naśladuj dmuchanie na jajka.

- Wkładamy jajka do koszyczka –unieś język za zęby i zatrzymując go tam, a następnie przelicza kolejne jajka, używając liczebników porządkowych.

- Rogi baranka –baranek wielkanocny ma okrągłe rogi –narysuj językiem kółeczka, przesuwając jego czubek po górnej wardze i po dolnej wardze.

-Baranki na hali –baranki wędrują w górę i w dół, pasąc się na hali –oprzyj czubek języka raz za górnymi zębami, a raz za dolnymi zębami.

- Kura liczy kurczęta –dotknij czubkiem języka do każdego zęba w jamie ustnej: najpierw na górze, potem –na dole.

2.Zabawa słowna na podstawie wiersza B. Szelągowskiej „ Na podwórku.”

Rodzic recytuje wiersz, a Ty powtórz po nim sylaby.

Gospodyni razem z dziećmi święconkę szykuje.

O-ho, ho, ho!O-ho, ho, ho,jajeczka maluje.

Biega kurka po podwórku i gdacze z radości.

–Ko, ko, ko, ko .Ku, ku, ku, ku. Wita wszystkich gości.

Kogut dumnie pierś wypina.–Ko, ko, ki, ku.

Ale pięknie wyglądają twe jajka w koszyku

3. „Pisanki we wzorki” –zabawa ruchowo-naśladowcza na podstawie wiersza K. Bayer

.Dziecko powtarza za Rodzicem wiersz z jednoczesnym klaskaniem i dzieleniem na sylaby wybranych słów: pisaneczki, układane, kropeczki, złote, siedzi, kotek, ranek, malowane. Następnie R. prosi, by dziecko usiadło i naśladowało razem z nim rysowanie na dywanie ilustracji do wiersza. Dziecko mówigłośno to, co rysuje.

Pisanki Katarzyna Bayer

Leżą w koszyczku piękne pisaneczki (dziecko rysuje kształt dużego jajka)

kolorowe, malowane, ładnie układane. (dziecko naśladuje malowanie jajka pędzelkiem) Pierwsza ma kropeczki, (dziecko rysuje kropeczki) druga gwiazdki złote,

(dziecko rysuje gwiazdeczki

a na trzeciej siedzi malowany kotek.(dziecko rysuje kotka)

W ten wielkanocny, wielkanocny ranek poukładam w koszu(dziecko rysuje kosz)

śliczne jajka malowane. (dziecko rysuje kształt dużego i małego jajka)

4. Propozycja pracy plastycznej- malowanie farbą plakatową styropianowych jajek lub wydmuszek.

5. „Wielkanocna gra” – zabawa w kole.
Wszyscy domownicy stoją w kole. Podają sobie z rąk do rąk wielkanocną pisankę – szybko, ale z zachowaniem ostrożności. Wypowiadając w tym czasie rymowankę: „Dziadek, babcia, mama, tata, siostra, brat i ja. Wszyscy bardzo lubimy Wielkanoc, niech się toczy gra.” Uczestnik, który trzymał pisankę w momencie, gdy padło ostatnie słowo rymowanki, wchodzi do środka koła i udaje wielkanocnego kurczaczka, który wykluł się z jajka. Zabawa kończy się, gdy w zmniejszającym się kole nie mieszczą się już siedzące w nim kurczątka.

• Zabawa powitalna „Gesty” – każdy próbuje wymyślić na powitanie jakiś gest np. ukłon, pomachanie ręką, wykonanie z dłoni serduszka itp.,

  

• Obejrzenie bajki o przygodzie Wielkanocnego zajączka pt. „Wielkanoc” (Kubusiowi Przyjaciele Natury)

Pytania do bajki:
– Kto pędzi przez las ? (zajączek)
– Co zaginęło z koszyczka zajączka ? (jajeczka)
– Kto pomógł zajączkowi w szukaniu jajek ? (przyjaciele: Kubuś, kurka, baran
i kurczaki)
– Gdzie znalazły się jajka? ( na grzędzie w kurniku)
– Czego nam życzy Kubuś na święta ? ( miłości)

Zajączek wielkanocny to dla dzieci najważniejszy symbol świąt. Według tradycji przynosi najmłodszym słodycze.

• Zabawa muzyczno- ruchowa do piosenki „Zając, piosenka na Wielkanoc i nie tylko” – pokazywanie ruchem treści piosenki w sposób wolny i szybki,
   

   

• Praca plastyczno-techniczna „Zajączek”wg własnego pomysłu np. z papierowej rolki lub wg poniższych propozycji,
  Propozycja
   

• Zabawa „Gdzie jest zajączek?”
  Rodzic chowa zajączka w dowolnym miejscu w pokoju, tak aby dziecko nie widziało
  ( dziecko najlepiej wychodzi pokoju lub zasłania oczy). Następnie dziecko ma za zadanie odnalezienie zajączka na podstawie wskazówek podawanych przez rodzica. Jeśli dziecko znajduje się daleko od zajączka, rodzic mówi „zimno’, jeśli blisko – mówi „ciepło”. Gdy dziecko jest bardzo blisko celu, rodzic mówi: „gorąco”.
  Po znalezieniu zajączka szukające dziecko określa miejsce jego ukrycia np. za szafką,  na półce, pod stolikiem, w szafie itp.